24 listapada na pieršym kanale rasiejskaha dziaržaŭnaha telebačańnia pakazali ŭ žyvym efiry tok-šoŭ «Vriemia pokažiet», u jakim abmiarkoŭvali, ci nia pojdzie Biełaruś «ukrainskim šlacham».
Padčas pramovaŭ viadučaha Arcioma Šejnina na ekranie za jaho śpinaj pakazvali kadry ź mitynhaŭ u Miensku pad bieł-čyrvona-biełymi ściahami. Časam takija kadry byli na pałovie ekranu, a na druhoj pałovie pakazvali mitynh na Majdanie niezaležnaści ŭ Kijevie pad žoŭta-błakitnymi ściahami. Pry hetym havaryłasia, što ŭ Miensku, śledam za Kijevam, mitynhoŭcy skakali pad lozunham: «Chto nia skača, toj maskal!»
U tok-šoŭ brała ŭdzieł biełaruski historyk Nina Stužynskaja. Pa viartańni ŭ Miensk jana padzialiłasia svaimi ŭražańniami:
«Nie mahu aprytomnieć, što nazyvajecca. Heta byŭ prosta žach. Ja razumieła, što budzie kiepska. Ale što nastolki…. Ja ŭ niejkuju dzikunskuju sytuacyju patrapiła».
Pavodle Niny Stužynskaj, padčas tok-šoŭ niemahčyma było spakojna vykazacca.
«Absalutna štučna raspalvajecca supiarečnaść pamiž biełarusami i rasiejcami. U mianie było adčuvańnie, što heta niejkaja zamova, heta niechta zamoviŭ. Maŭlaŭ, my voś prahulali Ukrainu i tut, u Biełarusi, nam treba być pilnymi. Vy pahladzicie, što jany pišuć i tak dalej. Mienavita tamu adčuvaju paśla hetaha tryvohu. Tam jość takija «zapisnyja» chłopcy, pavodziny jakich nastolki nieprystojnyja, što adzin žach. Jość harłapany. Bačna, što historyi Biełarusi jany nia viedajuć i absalutna nie cikaviacca. U ich svoj nabor prapahandysckich kliše. Ukrainka, jakaja była razam sa mnoj, skazała, što treba jechać, hladzieć im u vočy i kazać, što dumaješ, niahledziačy ni na što. Prosta kryčać u hety mikrafon i ŭsio. Ale ja adčuła strach, tamu što nahniatajecca absalutna śviadoma rasiejska-biełaruski kanflikt. Heta ŭsio na roŭnym miescy».
Pavodle Stužynskaj, padčas pieradačy pakazvali videakadry, jak moładź u Miensku padčas akcyi skakała.
«Ja im kažu, dyk heta ž nie ŭ Maskvie, a ŭ Miensku. Jany ž ŭsie doma. Heta ŭ Miensku i ŭ Kijevie, heta nia tyčycca vas. Ja nia viedaju, ci pajšło heta ŭ efir, bo jany ŭvieś čas vyryvali mikrafon. Naohuł, usia heta razmova vakoł padručnikaŭ pa historyi zakruciłasia».
Nina Stužynskaja raspaviała, što dźvie papiarednija pieradačy byli pryśviečanyja sacyjalnym temam i navukoŭcy «narmalna i spakojna vystupili».
«A tut my nie čakali takoha padvochu. Tam było ŭsio. Upikali, što jany Biełaruś utrymlivajuć, što my prosta jamo ź ich ruk. Ja im skazała, dziakuj Bohu, što vy ad historyi da małaka ŭžo pierajšli. Voś taki žanr pieradačy: nachabny, biessensoŭny. Kali b byli chłopcy, to kinulisia b bicca».
Nina Stužynskaja kaža, što biełaruski bok jašče pradstaŭlała niejkaja dziaŭčyna Kacia (Kibalčyč, žurnalistka Pieršaha kanała, uradženka Biełarusi — «NN»), jakaja siadzieła pobač.
«Jana pačała pahadžacca ź niejkimi fašystoŭskimi teoryjami, ź niebiaśpiekaj, jakaja idzie nibyta ź Biełarusi. Ja na jaje hladzieła i dumała: jana biełaruska ci chto. A potym jana ŭžo mianie padtrymlivała, kali pačali ŭpikać, što jany nas utrymlivajuć. Ja ŭbačyła, što tam nijakaha navukovaha vystupu nia budzie, što tam treba ahryzacca i ŭsio. Tamu ja i skazała, što ich nia tyčycca ni naša historyja, ni naša moładź, jany nie ŭ Maskvie, a doma i robiać toje, što chočuć. I niama im čaho ŭsiudy kiravać. Tamu da navuki tam sprava nie dajšła. To bok taki žanr pieradačy byŭ: raspalić heta ŭsio, i jany prosta pierakryčali nas».
Čytajcie taksama:
Rasijski Pieršy kanał pryśviaciŭ tok-šou padručniku historyi Trusava. Ad Biełarusi byli Kibalčyč i Stužynskaja VIDEA
