9 maja Alaksandr Łukašenka ŭskłaŭ kvietki da manumienta Pieramohi i vystupiŭ z pramovaj, u jakoj pavinšavaŭ vieteranaŭ, nahadaŭ pra vajennyja straty i ŭ čarhovy raz zapeŭniŭ, što Biełaruś moža za siabie pastajać.
Vystupajučy z pramovaj, kiraŭnik dziaržavy adznačyŭ, što za hady vajny naša kraina straciła bolš za tracinu nasielnictva i pałovu nacyjanalnaha zdabytku.
- Złačynstvy niamiecka-fašysckich zachopnikaŭ z pamiaci ludziej nie vykraślić. Heta pavinny viedać i tyja, chto siońnia pradprymaje sproby pierapisać historyju, adniać Vialikuju Pieramohu ŭ našaha naroda, - skazaŭ Łukašenka. - Dapuścić hetaha my nie možam.
Łukašenka zajaviŭ, što «radzima vysoka acaniła ŭkład biełarusaŭ u ahulnuju pieramohu»: zvańnie Hieroja Savieckaha Sajuza atrymali bolš za 440 našych suajčyńnikaŭ. Pa vajnie naša kraina pieražyła jašče adnu ciažkuju bitvu - ciapier užo z razruchaj i hoładam, praciahnuŭ kiraŭnik dziaržavy.
- U karotkija terminy my adnavili zavody i fabryki, ŭźviali novyja, arhanizavali sielskahaspadarčyja pradpryjemstvy, pabudavali škoły, VNU, biblijateki, teatry i muziei. Pakaleńnie pieramožcaŭ stvaryła mahutny ekanamičny i kulturny patencyjał. Heta stała asnovaj dalejšaha raźvićcia našaj krainy, - skazaŭ Łukašenka.
Jon adznačyŭ, što siońnia ŭ śviecie ŭzrastaje napružanaść, «adradžajucca idei suśvietnaha panavańnia, u roznych rehijonach płaniety šuhajuć mižnarodnyja kanflikty».
- Čałaviectva apynułasia kala niebiaśpiečnaj rysy novaj vialikaj vajny, - zajaviŭ Łukašenka. - Pahrozie padviarhajecca i naša Biełaruś. Kala našych miežaŭ nazapašvajucca vajskovyja arsienały, litaralna pa susiedstvie, u byłych savieckich respublikach, raźmiaščajucca vajskovyja bazy, pravodziacca bajavyja vučeńni i manieŭry, z dapamohaj našaj «piataj kałony» robiacca sproby destabilizavać abstanoŭku ŭnutry krainy.
Z-za ŭsiaho hetaha asablivuju značnaść nabyvajuć «pilnaść i zabieśpiačeńnie biaśpieki dziaržavy», zaklučyŭ Łukašenka.
- Z našaj ziamli nikoli nie zychodziła i nie budzie zychodzić ahresija. My dakazali ŭsim, što Biełaruś - mirnaja i pryjaznaja kraina. Ale heta nie značyć, što jana nie moža za siabie pastajać. Tak, čužoha nam nie treba, ale i svajho my nie addamo. Tak navučyli nas našy hieraičnyja prodki, i my budziem viernyja ich śviatomu zapavietu.
Razam z Łukašenkam kvietki da manumienta Pieramohi ŭskłali vieterany vajny, čynoŭniki, dypłamaty. Pierad prysutnymi uračystym maršam prajšła zvodnaja rota i arkiestr hanarovaj varty vajskovaj kamiendatury Uzbrojenych Sił. Zatym na płoščy Pieramohi pačałosia śviatočnaje teatralizavanaje pradstaŭleńnie.