Na fotazdymkach i ŭ sacyjalnych sietkach mužčyna pryncypova nie śviecicca: vidać, chvalujecca, što za jaho vykazvańni ludzi mohuć i navalać.
Pierad tym, jak pryvodzić cytaty z darožnych natatak, adznačym, što prodki Maćvieja pachodziać ź Biełarusi: jaho svajaki ŭ pošukach lepšaj doli pakinuli Vietkaŭski rajon Homielskaj vobłaści ŭ 1866 hodzie paśla admieny pryhonnaha prava. Tamu błohier ličyć «Biełoruśsiju» svajoj małoj radzimaj. Pry hetym jaho čamuści niepakoić prysutnaść biełaruskaj movy na pomnikach i šyldach. Pryvodzim dakładnuju cytatu:
«Dziaržaŭnaja mova tut raskošnaja! Nie viedaju navošta Baćka vy*byvajecca ź joj, tut usie (u Biełarusi) havorać na ruskaj movie. I ŭsie hetyja słovaskažeńni nach*r nikomu nie ŭpilisia. Dyk navošta ŭpiracca? Zaraz, viadoma, nabiahuć dzikija zhrai śviadomych biełarusaŭ i nakidajuć łajna ŭ kamientach, ale ja ŭsio roŭna skažu. Vaša mova — heta dzikaja sumieś ruskaj, polskaj, jaŭrejskaj i ŭkrainskaha suržyka. Štučny monstr. Nach*ra jon vam patrebny?».
U dobrym rakursie Maćviej apisvaje homielskuju architekturu, uschvalenuju biełaruskuju čyściniu, zialonyja parki, abjomy porcyj u kafe. Zavitaŭšy na miascovuju viežu ahladu, jon zacikaviŭsia mierami biaśpieki: «Tut niama anciskačkovaj aharodžy, jak na kazačnym Zachadzie. Heta značyć, što luby prydurak moža pieraleźci cieraz parenčy i raźnieści svaje mazhi ab tratuarnuju plitku. Adsiul vynikaje, što ŭ Homieli prydurkaŭ niama. I «Sinich kitoŭ» niama. I školnic, jakija ŭ nas skačuć ź dzieviacipaviarchovych damoŭ, taksama niama».
Asobna błohier spyniŭsia na źniešnaści biełaruskich dziaŭčat:
«Zaŭvažyŭ adnu cikavuju asablivaść. U Homieli dziaŭčyny vielmi minijaciurnyja. Nu realna maleńkija. Farmatu «mara piedafiła». U nas u Tule taksama jość takija, ale vielmi mała. Čaściej takija traplajucca, što ja tolki z batuta im da cycak dastaju».
Apuścim inšyja razvahi i adrazu skažam, što aŭtar prychodzić da vysnovy, što ŭ Biełarusi paradku bolš. «Sacyjalizm z čałaviečym tvaram» jamu padabajecca, a ich «kapitalizm z dupaj zamiest tvaru» nie zusim.
