Fota Julii Balcevič
Kali ŭ čarhovaj pajezdcy jamu znoŭ daviałosia słuchać ruskuju papsu i šanson, Andrej zapytaŭsia ŭ pravadnicy, chto za dy-džejskim pultam. Vyśvietliłasia, što pieśni krucić načalnik ciahnika sa štabnoha vahona.
Zdaryłasia tak, što ŭ Andreja z saboj jakraz byli noŭtbuk i kałonki, tamu chutka jaho vahon słuchaŭ biełaruskuju muzyku i, darečy, nichto nie skardziŭsia.
Pryjechaŭšy dadomu, Andrej napisaŭ zvarot u Biełaruskuju čyhunku i paprasiŭ zrabić płej-list choć by na 50% biełaruskim, raz u našaj krainie dźvie dziaržaŭnyja movy.
«Infarmujem, što da tranślacyi ŭ pasažyrskich ciahnikach dapuskajucca radyjopieradačy efirnaha viaščańnia na ŭčastkach ustojlivaha pryjomu FM-dyjapazonu, a taksama muzyčnyja kampazicyi, zaćvierdžanyja śpisam aŭdyjoprahram dla tranślacyi ŭ pasažyrskich ciahnikach Minskaha vahonnaha ŭčastka. U dadzieny śpis uklučany kampazicyi jak na ruskaj, tak i na biełaruskaj movach, — havorycca ŭ adkazie žycharu Rečycy. — Uličvajučy toje, što muzyčnyja kampazicyi prachodziać adbor, ź liku pryznačanych dla tranślacyi vyklučajucca kampazicyi ź nizkim kulturnym i intelektualnym uzroŭniem, u tym liku prapahandujučym «złačynnuju ramantyku».
Kali Andreju daviałosia znoŭ jechać ciahnikom, jon vyrašyŭ pravieści muzyčny ekśpierymient. Hadzinu ŭsłuchoŭvaŭsia ŭ pieśni i zanatoŭvaŭ radki z prypievaŭ: «Nomier tvoj u mienia v mobilnikie, kak mahnitik na chołodilnikie», «Baj-baj, vsio mnie poniatno, baj-baj, topaj obratno, tvoj mir mił i čudiesien, no mnie on nie intieriesien», «Priekrasnaja talija, sud́ba i lubov moja, za dalnimi dalami iskał tiebia dołho ja» i inšaje ŭ tym ža duchu.
Cełaja hadzina — i nivodnaj biełaruskamoŭnaj pieśni.
«Budu dasyłać novy zvarot, pisać, kab jany ŭsio ž taki krucili ŭ ciahnikach biełaruskija pieśni, kali jany ŭ ich jość, bo ja asabista nie zaŭvažaŭ. Kali čuju, što niešta hraje, śpiecyjalna prysłuchoŭvajusia: moža jakija «Pieśniary» ci Jarmolenka? Ale niama navat hetych. Ciapier voś «Navi» vyjšli ŭ finał «Jeŭrabačańnia», čamu b nie pastavić siarod tych puhačovych choć by «Historyju majho žyćcia»?» — kaža Andrej i zaklikaje inšych taksama dasyłać zvaroty ŭ Biełaruskuju čyhunku i patrabavać biełaruskija pieśni.
Heta nie pieršaja pierapiska žychara Rečycy z čyhunkaj. Raniej jon užo damohsia taho, što pravadnicy vyvučyli elemientarnyja biełaruskija słovy nakštałt «harbaty», jakija treba viedać, kab parazumiecca z pasažyram.
«Kaliści sajt Biełaruskaj čyhunki nie mieŭ biełaruskaj viersii. U pryvatnaści, raskład byŭ tolki pa-rusku. Kali karystalnik uvodziŭ nazvu horada, dzie jość, naprykład, litary «i» ci «ŭ», vydavała, što jaho paprostu nie isnuje. Paśla niekalkich zvarotaŭ u BČ mnie na elektronnuju skryniu pryjšoŭ asabisty list ad niejkaha čałavieka, jaki pisaŭ, što jon pracuje na čyhuncy i taksama choča, kab u sajta była biełaruskaja viersija. Kazaŭ, kab ja praciahvaŭ zmahacca, — pryhadvaje Andrej. — Tady ja padklučyŭ Ihara Słučaka, jašče niekalki čałaviek, i my zakidali listami kiraŭnictva. I voś užo dva hady, jak sajt zajmieŭ biełaruskuju viersiju. To, moža, i z hetymi pieśniami ŭsio atrymajecca, i budziem jechać u biełaruskich ciahnikach pa-biełarusku».
