U Škłovie na budynku ratušy ŭstalavali infarmacyjnuju šyldu pra časy Mahdeburskaha prava. Na joj zhadvajucca ŭładalnik Škłova Jan Chadkievič, z čyjoj inicyjatyvy Stefan Batory nadaŭ škłoŭcam pryvilej na samakiravańnie ŭ 1574 hodzie, a taksama karol polski i vialiki kniaź litoŭski Aŭhust III, jaki paćvierdziŭ hetaje prava ŭ 1762 hodzie.
Va ŭračystym adkryćci šyldy 2 červienia brali ŭdzieł pradstaŭniki ŭłady, pracoŭnych kalektyvaŭ i vučni himnazii, jakaja mieścicca ŭ adrestaŭravanaj ratušy. Pra adkryćcio doški pisała rajonnaja hazeta «Ŭdarny front», repartaž pakazała miascovaje telebačańnie.
«My daŭno planavali adznačyć nadańnie Škłovu Mahdeburskaha prava i ŭstalavać došku pra jaho. Ź im u historyi horadu źviazanyja dźvie daty, jakija i paznačanyja na joj. Ratuša ŭ nas — adzin z symbalaŭ horadu, pomnik architektury i historyi», — skazaŭ supracoŭnik adździełu idealahičnaj pracy rajvykankamu.
Pavodle škłoŭskaha krajaznaŭca Alaksandra Hrudziny, miascovaja ŭłada nie zaprasiła na ŭračystaść tych, chto prapanavaŭ ustalavać na ratušy takuju šyldu. Ideja abmiarkoŭvałasia ŭ 2015 hodzie z udziełam pradstaŭnikoŭ hramadzkaści, ułady i historykaŭ.
«Praihnaravali nas, nibyta my izhoi niejkija», — skazaŭ krajaznaŭca.
Źjaŭleńnie šyldy pra Mahdeburskaje prava Hrudzina ličyć padziejaj znakavaj, i nia tolki dla Škłova.
«Ja nia raz pravodziŭ ekskursii la ratušy, i ludzi niaredka pytalisia — a što takoje Mahdeburskaje prava? — kaža jon. — Niekatoryja nastojvali, što jano isnavała ŭ Eŭropie i da nas nia mieła nijakaha dačynieńnia. Tamu adna sprava — skazać pra tyja časy i pryvilej na samakiravańnie, a druhaja — jašče pakazać šyldu, na jakoj napisana pra toj histaryčny peryjad».
Šylda pra toje, što Škłoŭskaja ratuša — pomnik architektury 18 stahodździa
Pavodle krajaznaŭcy, časy Mahdeburskaha prava byli časami roskvitu Škłova. U druhoj pałovie 17 stahodździa pa ekanamičnym patencyjale dy kolkaści nasielnictva Škłoŭ zajmaŭ siomaje miesca ŭva ŭsim Vialikim Kniastvie Litoŭskim:
«Heta nastolki Mahdeburskaje prava paspryjała dabrabytu haradzkoj haspadarki. Takuju bahatuju ratušu ŭźviali ž nia prosta tak».
Doŭhi čas budynak škłoŭskaj ratušy byŭ u zaniapadzie. U 1980-ch hadach chacieli jaho źnieści. Alaksandar Hrudzina kaža, što byŭ siarod tych, chto ratavaŭ pomnik architektury.
«My źbirali podpisy, vystupali na kanferencyjach, pisali ŭ Saviet ministraŭ tahačasnaj BSSR. Pazycyja hramadztva ŭratavała ratušu. Paźniej uzialisia za jaje adnaŭleńnie, — kaža krajaznaŭca. — Ratušu ŭ Škłovie adnavili pieršaj u Biełarusi. Heta potym ratušy adbudavali ŭ Miensku i Mahilovie, adrestaŭravali ŭ Niaśvižy. A pieršaj była škłoŭskaja».
Alaksandar Hrudzina kaža, što ŭ subotnikach na adnaŭleńni ratušy braŭ udzieł Alaksandar Łukašenka.
«Možna kazać, što adnaŭleńnie ratušy stała jahonym abaviazkam pierad ziemlakami. Ciapier voś ratuša budzie z šyldaj, na jakoj paznačanyja histaryčnyja asoby, dziakujučy jakim u Škłova byŭ mahdeburski peryjad historyi».
U 2015 hodzie ŭ šerahu rajcentraŭ Mahiloŭščyny abłasnaja arhanizacyja Tavarystva biełaruskaj movy pravodziła sustrečy z pradstaŭnikami ŭłady dy hramadzkaści na temu «Mahdeburskija tradycyi na Mahiloŭščynie». Na ich havaryli pra papularyzacyju tradycyj historyi eŭrapiejskaha samakiravańnia. Plonam hetych sustrečaŭ stali infarmacyjnyja doški, jakija ŭstalavali ŭ Čerykavie, Čavusach, Białyničach i ciapier — u Škłovie.
