Fota: Belarus Free Theatre.
Nazva materyjału pachodzić z adnajmiennaha prajekta Darji Andrajanavaj i Mikałaja Kupryča, jakija źniali mini-film pra Julu i Andreja, jakija žyvuć u pasiołku Barsuki biez vady, hazu i pracy sa svaimi šyzafreničnymi dyjahnazami. Heta stužka i tranślujecca prajektaram jak fon śpiektakla dy jaho nitka, na jakuju nanizvajucca inšyja historyi ludziej ź invalidnaściu, a taksama tematyčnyja manałohi, jakija ŭźnikli z eciudaŭ padčas repietycyj.
Videahistoryja «Dom №5. Žyćcio nidzie».
Razam z akciorami trupy na scenu vychodziać debiutanty — Alaksandra Čyčykava, Aramais Mirakian dy Vadzim Kałoškin, jakija ŭ śpiektakli nie prykidvajucca i nie hrajuć roli, bo sapraŭdy majuć invalidnyja hrupy.
Voś adzin z hierojaŭ vyklikaje na dom prastytutku, a inšy sprabuje pabudavać adnosiny praz seks pa telefonie. Voś dziaŭčyna ź invalidnaściu choča pakinuć sabie novanarodžanaje dzicia, ale daktary nie dazvalajuć, voś brutalny mužyk, jaki pracuje kranaŭščykom, nie razumieje, jak u ślapoha z Maładziečna žyćcio moža być lepšym, čym jaho, zdarovaha chłopca…
Zamaloŭki pra asablivych ludziej čarhujucca z apoviedami ad imia zvyčajnych. Apošnija, niahledziačy na «poŭny fizičny nabor», usio roŭna nie adčuvajuć siabie paŭnavartasnymi i ščaślivymi. Takim čynam stvarajecca ŭsiebakovy malunak hramadstva, dzie ŭsie my suisnujem z padobnymi prablemami, sumnievami dy niedachopami.
U niesceničnaj ža Biełarusi śviet da hetaha času čamuści padzieleny na «nas, narmalnych» i «tych, z adchileńniami». Niahledziačy na toje, što ŭ nas pražyvaje bolš za 500 tysiač ludziej ź invalidnaściu, ich da hetaha času daloka nie ŭsie chočuć zaŭvažać i ŭsprymać nie jak marhinalny składnik, a jak zvyčajnych susiedziaŭ pa krainie. Hramadstva zachoŭvaje tak zvanuju sterylnaść.
Mahčymaść na svaje vočy ŭbačyć dakumientalnyja dy chareahrafičnyja znachodki Belarus Free Theatre pakiniem vam na budučy siezon, a pakul što prapanoŭvajem śpis krokaŭ, jakija kožny z nas moža rabić ci nie, kab źmianiać śviet dla ludziej z asablivaściami ŭ lepšy bok. Usie hetyja prapanovy prahučali ad hledačoŭ i akcioraŭ na abmierkavańni premjery, dadavajcie svaje varyjanty.
Krok 1: adnosiny
Nie treba ŭsprymać ludziej ź invalidnaściu jak hierojaŭ ci achviar. Tak, jany sapraŭdy asablivyja, ale ź imi možna razmaŭlać na lubyja temy, nie abmiažoŭvajučysia pytańniem «Vam dapamahčy?» ci ŭručeńniem hrošaj u jakaści hetaj samaj dapamohi.
Krok № 2: talerantnaść
Być talerantnymi nie stereatypna, a na samoj spravie. Tłusty, vysoki, ruskamoŭny, ź inšaj vieraj, hłuchaniamy — nu, i što? Nielha admiažoŭvacca ci ličyć siabie lepšym tolki tamu, što niechta nie taki, jak ty.
Krok № 3: nieabyjakavaść
Kali vy bačycie, što ŭ vašaj škole, univiersitecie miescach adpačynku dy inšych ustanovach, vostra staić prablema adsutnaści intehravanych kłasaŭ, pandusa ci lifta — patrabujcie, listujcie ŭ ministerstvy, zmahajciesia z hetym!
Krok № 4: raŭnapraŭje
Na žal, u našaj krainie da hetaha času isnuje śpis dazvolenych prafiesij dla ludziej ź invalidnaściu, pryčym jon davoli absurdny. Miedyčnyja kamisii lohka mohuć nie dazvolić kalasačniku być łahapiedam, a čałavieku, u jakoha prablemy z sercam, žurnalistam. Uładkavacca na hodnuju pracu ŭ budučyni jašče bolš składana, čym atrymać adukacyju. I heta niapravilna.
Krok № 5: rekłama
Pra heta treba jak maha bolš havaryć, rabić intehracyjnyja prajekty, akcyi, a samim ludziam ź invalidnaściu rekłamavacca ŭ spravach, dzie jany mohuć raskryć svoj talent, tady ŭ nas nie budzie situacyj, kali čałaviek u kalascy ci ślapy na vulicy — heta niešta zvyšnaturalnaje i niezvyčajnaje.
