U našym miastečku za apošni čas pačało vielmi šyrycca pjanstva. Praŭdy, što i daŭniej našy mužyki ad harełki nie adrakalisia, ale ž ciapier dyk tak pjuć, jak nikoli nie byvała. Bo ž i vyhoda dla pjaniuh nastała: nastroili tutaka novy trakcir i try piŭnyja łaŭki… Jość dzie razhulacca: mužyk astatniuju kapiejku ciahnie z chaty, kidajučy dziaciej dy žonku hałodnymi, i prapivaje, a pjany lezie z kožnym bicca da varočajecca damoj z raźbitaj hałavoj, akryvaŭleny…
Ciomny biełarusie! Durmaniać ciabie praklataj harełkaj dy apošniuju kroŭ vysysajuć ź ciabie! Ale i sam ty vinavaty: niachaj by tak skora źjaviłasia ŭ nas biblijateka, čytalnia ci škoła, jak toj trakcir, — dyk hetaha niama! U Finlandyi narod razumniejšy: siejm (duma) zabaraniŭ pradavać harełku, chiba tolki dla chvoraha dastanieš u aptecy.
(Dopis ź Lebiedzieva Vilejskaha pavieta Vilenskaj hubiernii). NN. №34. 1907
Delehacyja demakratyčnych siłaŭ Biełarusi, u skład jakoj uvachodziać Enira Branickaja, Siarhiej Kalakin, Anatol Labiedźka, Anatol Laŭkovič, Alaksandr Milinkievič, Pavał Sieviaryniec i Źmicier Chviedaruk, u hetyja dni naviedvaje ZŠA. Najbolš admietnaj padziejaj vizitu stała hutarka ź dziaržsakratarom Kandalizaj Rajs.
Padčas sustrečy dziaržsakratar ZŠA zajaviła, što Vašynhton padtrymlivaje demakratyčny ruch u Biełarusi.
A.Labiedźka padaravaŭ dziaržsakratarcy bieł-čyrvona-bieły napulśnik z nadpisam «Za svabodu!». Jana jaho adrazu ž nadzieła na ruku.
NN. 5 śniežnia. 2007
