«Halka» Maniuški, Vialiki teatr imia Maniuški (sic!), Poznań. Režysior Pavieł Pasini, bolš viadomy pa avanhardnych teatralnych pastanoŭkach.
I «Halka» atrymałasia, kchm, nietradycyjnaja. U pieršym akcie — scena zaručyn, dziejańnie razhortvajecca ŭ partery i na bałkonie, kudy siarod hledačoŭ zašylisia śpievaki. Niejak dziŭna, kali pobač z taboju Januš vyśviatlaje stasunki z Zofjaj.
Ale hałoŭnaja režysiorskaja fiška — heta sialanie, što pieratvarylisia ŭ niejkich fantastyčnych rahatych istot, kštałtu Avatara.
Mazurka ŭ trecim akcie — heta niešta dzikaje: i parodyja na kłasičny balet («Śpiačuju pryhažuniu»), i na maderny balet. Voś tolki z dadadzienymi sensami mnie ciažka. Pračytaŭ materyjały ŭ tečcy da śpiektakla, tam intervju z Danielem Bavua pra krytyku mifa Kresaŭ. Bavua ja vielmi šanuju, i dumki ŭ jaho zaŭždy słušnyja, ale pryčym heta da rahatych paŭžyvioł?
