My adšukali «baćkoŭ» Kuzi — Ściapana i Taćcianu Kandral, — kab raspytać pra dalejšy los ptuški.
U chodzie razmovy vyśvietliłasia, što heta ŭžo nie pieršaje buślania, vyhadavanaje siamiejnaj paraj. Ściapan Ryhoravič i Taćciana Uładzimiraŭna žyvuć u vioscy Marjina, što ŭ Puchavickim rajonie. Niedzie piać hadoŭ tamu pobač ź ich domam źjaviłasia buślanka. A ŭ hetym hodzie, tak stałasia, jany vyratavali žyćcio ažno dźviuch ptušak.
Adzin busieł u žniŭni naŭprost akazaŭsia za ich bramkaj: Ściapan zanios jaho ŭ dvor kvołym, u busła navat nohi dryželi, jon nie moh stajać. Kandrali pačali jaho vykormlivać: paili sa špryca, davali kurycu, kilku. Časam małoha navat prychodziłasia trymać za dziubu i hvałtam zapichvać tudy ježu. Za dva tydni znachodžańnia ŭ haspadaroŭ busieł padužeŭ i ŭ kancy žniŭnia źlacieŭ sa svajakami ŭ ciopłyja krainy.
Z Kuziem, jaki staŭ hierojem sacsietak, zdaryłasia kudy bolš dramatyčnaja historyja.
U pačatku červienia ŭ buślinaj siamji vioski Marjina adbyłosia papaŭnieńnie: na śviet źjavilisia čatyry maleńkija ptušaniaty. Adnaho ź ich, vypadkova ci nie, vykinuli z hniazda. Niebaraku na ziamli znajšoŭ sabaka Ściapana i Taćciany dy pryvioŭ ich na miesca zdareńnia. Ptušcy pašancavała: usie łapy i kryły byli cełyja.
Toj samy Žulik, jaki znajšoŭ Kuziu. Fota: gorka.by.
«Što było rabić? — zadajecca pytańniem Taćciana Kandral. — Nie kidać ža jaho, kab razarvali katy ci sabaki. My zabrali jaho dadomu i pačali vučyć, čamu mahli. Nie kab cyrk ź im stvaryć dla ludziej, a kab jon vyžyŭ».
Haspadary pačali składać dla jaho asobnaje mieniu, jak i dla papiaredniaha hadavanca. U haspadarčy vazok pakłali sałomy, stvaryŭšy niešta nakštałt hniazda. Muž Taćciany ŭvohule vystupiŭ dla Kuzi ŭ jakaści instruktara palotaŭ: nasiŭ na sabie, padkidvaŭ-łaviŭ i tak pa kole — takim čynam vučyŭ latać. Sabaka Žulik štodzień achoŭvaŭ svajho novaha siabra ŭ dvary.
Fota z archiva hierojaŭ, apublikavanaje na sajcie TUT.BY.
Chutka busieł zmoh lotać samastojna: adpraŭlaŭsia na ekskursii pa vioskach, ale stabilna viartaŭsia na śniadanki i viačery. Časam nočyŭ na domie Kandraloŭ, časam — na chatach susiedziaŭ. A ŭ vieraśni źnik na niekalki dzion.
Taćciana i Ściapan vielmi pieražyvali za los svajho hadavanca — na ščaście, pra toje, što heta ich busieł, u akruzie viedała niamała ludziej. Im patelefanavali z Marjinaj Horki i paviedamili, što ich Kuzia hulaje pa horadzie.
«My kinuli svaju pracu, uziali z saboj rybu i palacieli ŭ horad. Muž umieje paŭtarać klokat busłoŭ, tamu chutka znajšoŭ movu z Kuziem. Ptuška jaho paznała i dałasia na ruki», — raskazvaje Taćciana.
Pieražyvajučy za dalejšy los Kuzi, Kandrali pieradali jaho na ŭtrymańnie ŭ ptušyny prytułak u Asipovickim rajonie, dzie ciapier zimuje jašče 8 busłoŭ.
«Bačycie, jon nie paśpieŭ palacieć sa svajakami ŭ kancy leta. Spadziajusia, u jaho atrymajecca ŭ nastupnym hodzie. Pakul ža, kab jon nie zamierz i byŭ u biaśpiecy, my pieradali jaho na ŭtrymańnie śpiecyjalnamu čałavieku. Budziem naviedvać Kuziu i padtrymlivać finansava. Śpiecyjalist padreža jamu da viasny kryły, a tam — chaj u jaho ŭsio składziecca dobra. Chaj u jaho buduć svaje hniozdy i busły», — kaža žančyna.
