Uładzimir Hrozaŭ u sudzie. Fota: Tut.by.
Čytajcie taksama:
Eks-kiraŭnika vydaviectva Ekzarchata prysudzili da 7 hadoŭ kałonii, choć mitrapalit Pavieł prasiŭ adpuścić jaho
Jak mitrapalita Paŭła dapytvali ŭ sudzie REPARTAŽ
Uładzimir Hrozaŭ: Mitrapalit Pavieł publična paabiacaŭ mianie pasadzić
Publicyst upeŭnieny, što Hrozaŭ absalutna nievinavaty, a sprava maje palityčny charaktar, i za joj staić vajna suprać RPC i tak zvanaha «ruskaha śvietu» ŭ Biełarusi.
Na jaho dumku, z prychodam da ŭłady Łukašenki, adnosiny pamiž biełaruskaj dziaržavaj i pravasłaŭnaj carkvoj vyjšli na ŭzrovień, pra jaki ŭ inšych postsavieckich krainach nie mahli i maryć. U Biełarusi byŭ pryniaty Zakon ab svabodzie sumleńnia i relihijnych arhanizacyjach, jaki pryznaje «vyznačalnuju rolu pravasłaŭnaj carkvy ŭ histaryčnym stanaŭleńni i raźvićci duchoŭnych, kulturnych i dziaržaŭnych tradycyj biełaruskaha naroda».
Nie ŭ apošniuju čarhu ŭsio heta adbyvałasia i dziakujučy mitrapalitu Minskamu i Słuckamu Fiłaretu, ličyć Filipovič. Publicyst chvalić Fiłareta, ličyć, što toj «lubiŭ Carkvu, lubiŭ biełaruski narod i ŭkłaŭ dušu ŭ jaho duchoŭnaje adradžeńnie».
U hetych umovach vydaviectva BPC, praktyčna stvoranaje z nula Hrozavym, pieratvaryłasia va ŭsiudyisnuju aŭtarytetnuju aśvietnickuju arhanizacyju, pierad jakoj byli adkryty ŭsie dźviery ŭ krainie, kaža Filipovič:
«Maštab vydaviectva byŭ takim, što carkoŭnaja vydavieckaja rada ŭ Maskvie davieryła jamu (i asabista Hrozavu) rolu hałoŭnaha raspaŭsiudžvalnika duchoŭnaj litaratury na prastory ŭsioj RPC».
Vakoł mierapryjemstvaŭ vydaviectva pastajanna hučali imiony vyšejšych biełaruskich čynoŭnikaŭ, navukoŭcaŭ, hramadskich dziejačaŭ.
Adnak zatym, jak ličyć pravasłaŭny publicyst, «stali narastać tryvožnyja i zmročnyja źjavy».
Jak čynavienstva, tak i BPC pačali zapaŭniacca karjerystami i biznesmienami:
«Heta, razam ź viesternizacyjaj kultury, paciahnuła za saboj imknieńnie palityčnych i intelektualnych elitaŭ da razvarotu na Zachad, ukaranieńnia libieralna-rynkavaj sistemy i ideałohii z naboram zachodnich «kaštoŭnaściej», admovy ad adzinstva z Rasijaj».
Filipovič upeŭnieny, što «libieralnaja hrupoŭka» z maładych śviataroŭ pastupova padbirałasia da ŭłady ŭ Ekzarchacie, karystajučysia paharšeńniem zdaroŭja Fiłareta.
«Usio čaściej stali hučać dumki, z adnaho boku, pra budaŭnictva «suvierennaj biełaruskaj nacyi», za jakoj chavajecca kresovaje apalačvańnie, ź inšaha boku, pra aŭtakiefaliju, za jakoj chavajecca Unija i akataličvańnie biełarusaŭ»,
— upeŭnieny kansiervatyŭny publicyst.
U svaju čarhu Łukašenka taksama nibyta sam staŭ traplać pad adpaviedny ŭpłyŭ z dapamohaj Uładzimira Makieja. Mienavita pad upłyvam Makieja, ličyć Filipovič, Łukašenka pačaŭ mieć znosiny z Vatykanam.
Paśla adychodu na piensiju Fiłareta jaho miesca zaniaŭ mitrapalit Pavieł. Pryčym Filipovič ličyć, što Łukašenka pastaviŭsia da jaho ź niedavieram — kiraŭnik Biełarusi chacieŭ mieć u carkvie svajho čałavieka. I sam novy ŭładyka nie zmoh pabudavać pravilnyja adnosiny nie tolki ź miascovymi jepiskapami i śviatarami, ale navat i z vysokapastaŭlenymi čynoŭnikami.
Akružeńnie i bolšuju častku kiraŭnictva sinadalnych ministerstvaŭ praktyčna na 100% sfarmavali libieralnyja «abnaŭlency i ekumienisty», ličyć Filipovič, i Pavieł z hetym ničoha nie zmoh zrabić:
«Samymi ž hałoŭnymi satrapami i pieršymi davieranymi asobami, pierad jakimi vymušanyja byli kłaniacca navat archirei, akazalisia dźvie ŭładnyja žančyny — kiraŭnik jurydyčnaha adździeła Ždanovič i ihumieńnia Jaŭhienija (Śvirydaŭskaja), jakaja pryjechała razam ź mitrapalitam z Rasii i stała kiraŭnikom Sinadalnaj kamisii pa carkoŭnych uznaharodach».
Kiraŭnik vydaviectva Hrozaŭ (jaki źjaŭlajecca byłym ahientam HRU) nieŭzabavie staŭ dla «libieralna-prazachodniaj» hrupoŭki ŭ carkoŭnych viarchach voraham, a asabliva dla toj jaje častki, jakaja supracoŭničaje z zachodnimi fondami, upeŭnieny publicyst.
U vyniku tak zvanyja «carkoŭnyja kamiersanty», siarod jakich były sakratar mitrapalita Fiłareta protaijerej Mikałaj Koržyč, nibyta nackavali na Hrozava novaha mitrapalita, kaža Filipovič. U vyniku Hrozava źniali z pasady. Mitrapalit źviarnuŭsia da kiraŭnictva adrazu ŭsich siłavych orhanaŭ z zajavaj na Hrozava, u abychod carkoŭnaha suda.
Zatym, jak ličyć Filipaŭ, mitrapalit zrazumieŭ, kudy idzie sprava, albo vyjaviŭ unutranuju zmovu «libierałaŭ-zachodnikaŭ»:
«Jon pryznaŭ svaju pamyłku spačatku asabista pierad Hrozavym, naviedaŭšy jaho ŭ turmie. Zvolniŭ usiu jurydyčnuju i ekanamičnuju słužbu Ekzarchata na čale z samoj Ždanovič. Zatym uładyka pryznaŭ svaju pamyłku i publična — u sudzie, dzie jon pa ŭłasnaj voli pažadaŭ dać śviedčańni».
Vyśvietliłasia, što Pavieł niekalki razoŭ źviartaŭsia asabista da Łukašenki z chadajnictvam, kab źniać abvinavačvańni i vyzvalić Hrozava, ale atrymlivaŭ admovy.
Jak ličyć pravasłaŭny publicyst, «libieralna-zachodnija» siły zrabili mitrapalita hałoŭnym vinavatym u hetaj situacyi. Jon nibyta staŭ zručnym abjektam dla infarmacyjnaj kampanii nie suprać siabie, a suprać BPC:
«Stratehičnaj metaj takoj kampanii źjaŭlajecca sproba padaŭleńnia ŭpłyvu pravasłaŭnaj carkvy na palityčnaje i ideałahičnaje žyćcio biełaruskaj dziaržavy i naroda».
