Učora pabačyła makiet pomnika, jaki dziaržava płanuje pastavić u Kurapatach. Vyhladaje našmat lepš, čym na fota, jakija ja bačyła ŭ ŚMI, bo zusim nie nahadvaje pryščepku, rvanyja, rezanyja viertykalnyja linii bolš nahadvajuć paranieny les, praporcyi, materyjał — usio pierahukajecca z kurapackaj tematykaj, ale ž heta pomnik nie dziela Hałohofy, tam nie patrebny taki manumientalny pomnik, tam užo jość miemaryjał u vyhladzie kryžoŭ i kamianioŭ.
Skažu tak, što kali ŭłada pastavić hety pomnik nie na Hałhofie, a ŭnizie, to heta budzie kampramisny varyjant, jaki ŭsich zadavolić. Novy pomnik na Hałhofie «ni ŭ piać ni ŭ dziesiać», a voś unizie jon sapraŭdy źniaŭ by vialiki šerah pytańniaŭ, i ŭvachod, i dobraŭparadkavańnie, i prastora dla samoha pomnika i h.d. Kaplička nie pavinna stajać u centry zapadzin, a faktyčna na samich zapadzinach, heta nie pa-ludsku, a voś unizie, u pačatku miemaryjała, hety pomnik-kaplica z paranienym zvonam, jaki b ja ŭsio ž nie rabiła b maŭklivym, niachaj by išoŭ huk, by stohn zakatavanych, unizie padobnaja kaplica była b da miesca.
Spadziajusiajusia, što ŭładam chopić rozumu nie być vandałami, nie leźci ŭ samyja strašnyja miaściny miemaryjała, bo hałoŭnaje — dahladać zapadziny, a nie zahruvaščvać ich pomnikami.
Čytajcie taksama: «Kab nie było novych kanfliktaŭ i bojek». Hramadckaja dyrekcyja Kurapataŭ zhodnaja na aficyjny pomnik, ale ŭ inšym miescy
