U Viciebskim zaaparku stała na adnaho ptušynaha nasielnika bolš. Z Połackaha rajona siudy pryvieźli čornaha busła, jaki akazaŭsia zusim nie tym, za kaho jaho vydavali, piša sb.by
Fota Viciebskaha zaaparku
«Mienavita tak, jak redkuju čyrvanaknižnuju ptušku, jaho na dniach i vyznačyli da nas», — skazała dyrektar zaaparku Iryna Arłova. Pryhledzieŭšysia ŭvažliviej, śpiecyjalisty źmianili mierkavańnie. Zaklučeńnie minskich arnitołahaŭ adnaznačnaje: busieł nie čorny, a bieły, samy raspaŭsiudžany ŭ Biełarusi.
U zman usich uvioŭ koler apiareńnia, detalizuje Uładzimir Kuksionak, načalnik Navapołackaj haradskoj i rajonnaj inśpiekcyi pryrodnych resursaŭ i achovy navakolnaha asiarodździa:
— Pra toje, što ptuška nie prosta adbiłasia ad čarady, a naohuł nie moža lotać, nam paviedamili ŭschvalavanyja žychary vioski Dvor-Sałanievičy. Vyjechaŭšy na miesca, my pierakanalisia, što biez umiašańnia čałavieka nie abyścisia. Niebaraku, što nie moh lotać, pryjšłosia vyłavić i adpravić u zaapark.
Uładzimir Dźmitryjevič paćvierdziŭ: śpiarša jany vyrašyli, što vyratavali ad nieminučaj hibieli redki, čyrvanaknižy ekzemplar. Ale pradstaŭniki hramadskaj arhanizacyi «Achova ptušak Baćkaŭščyny», da jakich ekołahi źviarnulisia pa kansultacyju, zapeŭnili: vyjšła pamyłka. Na spravie ptuška nie ŭ Čyrvonaj knizie, a ŭ čymści padobnym na mazut, choć jaho charakternaha pachu i niama.
Iryna Arłova zapeŭniła, što zaraz busieł adčuvaje siabie dobra i čakaje ciopłych dziańkoŭ, kab pryniać vodnyja, «adbielvalnyja», pracedury. Miarkujuć, što ptuška pierazimuje ŭ Viciebsku, a potym zmoža palacieć na volu.
