Maskva, siaredzina 50-ych hadoŭ. Kamsamolec Mełs, jaki ładzić abłavy na stylahaŭ, sam padpadaje pad upłyŭ “varožaj ideałohii”, začaravany pryhažuniaj Palinaj (Aksana Akinšyna). I ciapier były kamsamolec nosić strakatyja harnitury i tańčyć pad zachodniuju muzyku.
Karcina Valera Tadaroŭskaha – jaskravaje i stylovaje vidovišča. Praz asfalt stalinskaj estetyki (zdymki prachodzili ŭ Miensku) – prabivajucca niastrymanyja parastki – zialonyja, bezavyja, punsova-višniovyja, kab razburyć adnastajnuju šeraść.
Tadaroŭski skarystaŭ pieśni 80-ych – i kamsamolcy zmročna śpiavajuć pra “skutych adnym łancuhom”, kamunalnyja susiedzi badziora tančać z rondalami, a hieroj pa-majstersku asvojvaje saksafon.
Ekran vybuchaje śviatam svabody. I jak kolišnija stylahi byli pieršym znakam raspadu stalovaha kamunizmu, tak i stužka Tadaroŭskaha abiacaje kaniec pucinskaje epochi.





