Fota Volhi Šukajły
— Čym bližej, čym bolš rodnymi i zhurtavanymi buduć našy dziaržavy, tym bolšy supraciŭ my budziem adčuvać. Nichto nikoli, jak by ni zajaŭlali palityki, nie dazvolić nam vielmi mocna siabravać. Bo, na žal, śviet dziejničaje pa pryncypie «padzialaj i ŭładar», — zajaviŭ Łukašenka padčas sustrečy z žurnalistami paśla pieramovaŭ ź Zialenskim. — Stolki žurnalistaŭ tut, zaraz padumajuć, što my tut sabralisia suprać Rasii ci Kitaja. Dy nie!
— A vy nie saromiejciesia, Alaksandr Ryhoravič, — pažartavaŭ u adkaz Zialenski.
— Vy nie dumajcie, što tolki tam (u Rasii) nas buduć presavać. Heta i na Zachadzie nie vielmi ŭsprymuć, — zaśmiajaŭsia Łukašenka. — My heta ŭśviedamlajem i hety barjer my poŭnyja rašučaści pieraadoleć. My nie chočam suprać kahości siabravać.
