7 listapada ŭ Minsk na adkryćcio burhiernaj pryjazdžaŭ rasijski repier Cimaci. Na mierapryjemstvie byŭ zaŭvažany i ministr zamiežnych spraŭ Biełarusi Uładzimir Makiej. Tut.by datelefanavaŭsia da žonki ministra Viery Palakovaj. Jana raspaviała, što razam z mužam jany pryjšli na mierapryjemstva dziela syna Arcioma, jaki vialiki fanat Cimaci i viedaje ŭsie jaho pieśni na pamiać.
Fota: Jeŭraradyjo.
8 listapada ŭ Viery Palakovaj — zvyčajny pracoŭny dzień: ranišnija zaniatki ŭ Akademii muzyki i repietycyi ŭ teatry. Učora, 7 listapada, u siamji Makiej byŭ doŭhačakany ahulny vychodny.
— Toj samy dzień, kali my ŭsioj siamjoj možam pabyć razam. Naša dzicia — vialiki fanat Cimaci. Jon viedaje na pamiać usie jaho pieśni. Dziela jaho my i pajšli, — tłumačyć Viera. — Moj muž, nasamreč, nie chacieŭ. U apošniuju chvilinu pahadziŭsia. I potym mocna paškadavaŭ pra heta.
Viera Palakova kaža, što było vielmi niepryjemna čytać pra toje, jak «niekatoryja ŚMI i telehram-kanały» pradstavili hetuju situacyju: nibyta Makiej «pryjšoŭ pa biaspłatny burhier».
— My naohuł nie majem prava nikudy vyjści? — zadajecca pytańniem Viera. — U apošni čas naša siamja, jak pad abstrełam. Choć niezrazumieła, što drennaha kankretna ja zrabiła, čym zasłužyła takoje da siabie staŭleńnie. Mianie biaskonca palivajuć brudam, niejkija ludzi pieraśledujuć u Facebook i Instagram. Adzinaje, što ja mahła «narabić» ŭ hetym žyćci, — heta zakachacca ŭ čałavieka, źviazanaha z palitykaj.
Kab paźbiehnuć dadumvańniaŭ, kaža Viera, žurnalisty mahli padyści da jaje albo Uładzimira Makieja i naŭprost spytać, što jany robiać na adkryćci burhiernaj.
— Zaŭsiody možna spytać: «Uładzimir Uładzimiravič, vielmi niezvyčajna bačyć vas na takim mierapryjemstvie. Rastłumačcie, jakoha čorta vy tut robicie». I jon by vam patłumačyŭ, što pryjšoŭ, tamu što naša dzicia — fanat Timati i Black Star. I nie pa burhiery my pryjšli, a prosta, kab jaho ŭbačyć. Hetak ža, jak i mnohija astatnija.
Pa słovach Viery Palakovaj, Arciom nie ŭpieršyniu ździajśniaje niezvyčajnyja ŭčynki dziela svaich kumiraŭ.
— Za dzień da hetaha Arciom čatyry hadziny stajaŭ pad praliŭnym daždžom, kab ubačyć Ułada Bumahu. Pryjšoŭ dadomu mokrym naskroź. Navat ź im nie sfatahrafavaŭsia — jon prosta ź jašče adnym chłopčykam prastajaŭ čatyry hadziny pad daždžom. «Navošta tabie heta?» — zapytałasia ja. — «Mama, ty nie razumieješ: mnie vielmi važna było jaho ŭbačyć». Jość momanty čysta čałaviečyja. Ale čamu ŭ nas zaŭsiody niešta šukajuć? Tak, my pryjšli pajeści burhiery. Viadoma, my vialikija amatary takoj ježy, — iranizuje Viera. — Moj muž za ŭvieś čas vypiŭ šklanku vady. Nie ŭziaŭ ničoha. Pryncypova. My sapraŭdy nie majem patrebu ŭ tym, kab atrymać niešta biaspłatna. My abodva pracujem.
— Arciom u vyniku ź Cimaci sustreŭsia?
— Nasamreč, jon ni z kim nie chacieŭ fatahrafavacca. My jaho prosta ŭbačyli.
— Viedajem, što ŭ Arcioma ŭžo jość aŭtohraf Cimaci, jaki jamu padaryŭ pasoł Rasii ŭ Biełarusi.
— Dy jość. Dla poŭnaha ščaścia było dastatkova prosta ŭbačyć Cimaci.
