Fota Ilji Šamiłava.
— Handzia, daj ciukru! Baba kašu varyt, a ciukru nyma. Puzeč, puka avtołavka pryide. [Hanna, daj cukru… Pazyč, pakul aŭtakrama pryjedzie.]
— A kies mojes!
Tak ja ŭpieršyniu pačuła, jak baba Handzia razmaŭlaje nie pa-našamu. Polska-trasianačnyja prymaŭki typu «idzie Antek do vojska, ale nie viedaje, čy bendzie słužyć» nie ŭ lik. Pa-rusku kab jana što i skazała, było b nie tak ekstravahantna. Kies mojes!
Spačatku ja padumała, što heta niejki idyš. I Ženik, jaki čakaŭ ciukru, heta navat paćvierdziŭ. Z chitrym pryščuram pacikaviŭsia, ci viedaju ja, što skazała baba Handzia. Typu sam viedaŭ. Kies mojes!
Ale viedaŭ ci nie, dy raskazaŭ, što heta było lubimaj łajankaj jaho dzieda Liksandra, jaki praciahvaŭ jaje jašče słovami «krejzie chaus». Kies mojes krejzie chaus!
A jaho dzied Liksandr, jak i kožny treci ziańkoviec vyjazdžaŭ byŭ u Amieryku, zarabić hrošaj, jak ja na kapuście ŭ Finlandyi. Ja za miesiac na Ałandach i to mahu skazać pa-šviedsku dvo eli (dva łosi), taksamikkie — mikkie bro (dziakuj — kali łaska) i paličyć da dziesiaci. A ziańkoŭcy, što źjazdžali na niekalki hadoŭ, ubirali samy smak anhlijskaj movy. Kies mojes!
Bo nijaki heta nie idyš, kaniešnie. Kies mojes. Kiss my ass crazy house! Pacałuj mianie ŭ sraku. Kis maj es, jaki pieražyŭ ziańkoŭskaje okańnie i pamianiaŭ paru litar dla bolšaj śpieŭnaści. Kies mojes krezie chaus!
Ja šeść hod vuču anhlijskuju, a ŭroki mnie daje 87-hadovy čałaviek, jaki nie vučyŭ jaje ni dnia. Kies mojes!
Ale ŭsio-taki heta fantastyka. Ludzi ŭ Amieryku jeździli jašče za carom, a paśla pry Polščy. I voś i ŭ 2019 hodzie słoŭcy tych ludziej vynyrvajuć z movy, jak załatyja rybki.
Kies mojes! Pa-ziańkoŭsku heta ciapier pierakładajecca: «A nech tybe!». Bo kali nie viedaješ značeńnia słova, to jaho jak by i nie isnuje. Dakładniej, na jaho miesca prychodzić novaje značeńnie, krejzie chaus.
