Ad zaŭtra adzin z karpusoŭ 6-j haradskoj balnicy Minska addajecca pad špitalizacyju kantaktnych asob, traŭmatałohija stanie infiekcyjonkaj. Usio heta ŭ ramkach supraćdziejańnia karanavirusu.
Ale absłuhoŭvajučy piersanał traŭmatałohii, jaki zastajecca pracavać, napałochany detalami pracesu. Hetyja ludzi źviarnulisia ŭ «Našu Nivu» i raskazali, što pobytavaja hatoŭnaść nie absalutnaja.
«Siońnia byli vučeńni, raźbirali situacyi, jakija mohuć uźniknuć u infiekcyjnym režymie raboty. Biantežyć voś što — my atrymlivajem adzin reśpiratar i kambiniezon na niavyznačany termin! Praz adsutnaść śpiecyjalnaj vopratki kožny dzień budziem nadziavać brudny kamplekt, vychodzić tak. Mnohim miedsiostram pa 50—60 hadoŭ, situacyja pałochaje. Kali pytańnie nie vyrašycca, to niekatoryja źbirajucca pisać zajavu i zvalniacca. Jak patłumačyła kiraŭnictva, jany nie mohuć atrymać dadatkovyja kamplekty, tamu što miežy z Rasijaj pierakryty i transpart zahraz na joj: maŭlaŭ, jany iduć z Rasii jak humanitarnaja dapamoha», — raskazała nam rabotnica.
Voś tak vyhladajuć kambiniezony, što vydali miedsiostram — kožnaj pa adnym, jany visiać na viešałkach.
Hałoŭnaja miedsiastra 6-j haradskoj kliničnaj balnicy Hanna Citko, jakoj i prypisvajuć takoje tłumačeńnie adsutnaści kambiniezonaŭ, u razmovie z «Našaj Nivaj» hety fakt admaŭlaje: «Heta siońnia zvanili vam? My zakazvajem, atrymlivajem, nam pryvoziać pa nieabchodnaści. Ja nie mahu vam skazać, kolki kamplektaŭ zastałosia na siońniašni dzień. Było kala 2000», — skazała Citko.
