Havaryła z ajcom Iaanam, kali šukała, kudy chavajuć ludskija kostki, jakija znachodziać na terytoryi mohiłak — «Staražoŭskaha skviera». Mianie tady turbavała pytańnie, kudy, na jakuju simvaličnuju mahiłu mnie prychodzić da svaich praprababak i prapradziadoŭ. Ich jaŭna chavali na Staražoŭcy, i mahiły źnieśli, vidać, jašče ŭ 1930-ja, u pieršuju chvalu, raz babula ničoha pra ich nie viedała.
Čytajcie taksama: Pamior protaijerej Iaan Charaševič — heta jamu dazvolili adkryć pieršy pravasłaŭny chram Minska ŭ časy pierabudovy
Ja zusim nie ŭvacarkoŭleny čałaviek, absalutna nie viedaju składanaha carkoŭnaha etykietu, to trochi hublajusia pierad śviatarami.
Ale ajciec Iaan vielmi dobra sa mnoj havaryŭ, biez usiakaj vysakamiernaści, ź jakoj, viedajecie, byvaje, havorać śviatary. Ja b skazała, pa-śviecku, i tak ščyra pa-dobramu. Pakazaŭ maleńki bieły kryžyk, kudy padkopvajuć kostki. Raskazaŭ, jak na zadvorkach Maładziožnaha teatra adkapali sklep, jon adsłužyŭ nad im, miesca paśviacili i zakapali nazad dy zakłali plitačkaj.
A jašče ŭ jaho była vielmi naturalnaja biełaruskaja mova.
Pomniu, jechała tady z adčuvańniem, jak dobra, što ŭ majoj darahoj Staražoŭcy mienavita taki śviatar.
Vidać, jaho pachavajuć pobač z carkvoj.
A ŭ carkvie, darečy, u 90-ja zrabili prosta ŭnikalnyja rośpisy — usie biełaruskija śviatyja z Ch pa XX stahodździe. Vielmi cikava razhladać i šukać, kaho znaješ.
Pračytała ŭ materyjale, što heta pieršaja ŭ Minsku carkva, jakuju adkryli pry SSSR, u 90-m. Treba dadać, što jana i apošniaja, jakuju zakryli — u 1938-m. Kali pazakryvali ŭžo ŭsio, to śviatar zaprasiŭ prychodzić i katalikoŭ, bo im užo nie było dzie malicca. Vielmi lublu hetu historyju pra ŭzajemapomač.
