Niekatoryja acanili pres-kanfierencyju Viktara Babaryki jak pravalnuju. Asabista ja z hetym nie zhodny i rastłumaču čamu, piša ŭ fejsbuku zasnavalnik «Mocnych navin» Piatro Kuźniacoŭ.
Miarkujučy pa tym, što ja pračytaŭ, bo asabista tam nie prysutničaŭ, my ŭbačyli vielmi mahutny start vybarčaj kampanii, ale pakul nie zmahli jaho acanić. Vidavočna, hety etap jašče napieradzie — abo ja pamylajusia i ŭdačy hetaha bryfinhu byli vypadkovaściami i mnohich čakaje rasčaravańnie.
Jość usie pieradumovy dla taho, kab jon staŭ surjoznym kandydatam i źmianiŭ Łukašenku.
Babaryka vidavočna i adnaznačna paznačyŭ, što budzie hulać na poli Łukašenki, ale bić jaho tym, niedachop čaho ŭ taho ŭ apošnija miesiacy ahaliŭsia vielmi mocna va ŭmovach pandemii karanavirusa — adekvatnaściu.
Jaho pasył vielmi prosty: ja budu narmalnym adekvatnym prezidentam, jakoha vam budzie lohka razumieć i ź jakim budzie lohka znachodzić supolnuju movu.
Pačniom z tezisaŭ, jakija bolš za ŭsio aburyli hramadzianskuju supolnaść.
Tak, jon skazaŭ, što nie vieryć u masavyja represii ŭ Biełarusi. I, kažučy heta, jon kazaŭ tak, jak ličyć bolšaść hramadzian, jakija da hetaha času tryvali hety režym.
Pastajannaja palityčnaja paviestka apazicyi, pravaabaroncaŭ i miascovych miedyja ab tym, što ŭ nas dyktatura, nie znachodziła i nie znachodzić u mas vodhuku — heta nikoha nie chvaluje, bo mizer sutyknuŭsia z hetym na svajoj skury.
Słovazłučeńnie «masavyja represii» ŭ narodzie pad uździejańniem padručnikaŭ historyi i ŚMI asacyjujucca z źjavami takoha maštabu, jak HUŁAH abo čyrvonyja kchmiery. Pieryjadyčnyja pasadki dziasiatkaŭ aktyvistaŭ całkam układvajucca ŭ razumieńnie razborak Łukašenki i «kupki niezadavolenych» — razumieńnie, jakoje dziesiacihodździami ŭbivajecca ŭ hałovy praź dziaržSMI. Takim čynam, toje, što aburalna dla aktyvistaŭ, dla abyvaciela pavinna hučać jak «ja nie źbirajusia zhuščać farby i pałochać vas jašče da taho, jak usio zdaryłasia: kancłahieraŭ u krainie niama, nie bojciesia nas padtrymlivać, tym bolš, što my — nie taja samaja kupka, a narod».
Druhi «aburalny» tezis idzie pryčepam da pieršaha: heta pra toje, što jon nie vieryć u masavyja falsifikacyi pa schiemie «z 5% zrabić 80%». Vybačajcie, roŭna ab tym ža paśla kožnaj prezidenckaj kampanii kazali sacyjołahi NISEPD, tolki inšymi słovami: pa ich daśledavańniach, jašče nie było takich vybaraŭ, dzie Łukašenka nie atrymaŭ by elektaralnuju pieramohu. Nie z 70 i nie z 90%, ale z 50% + 1 choć by.
U narodzie niama i nie było adčuvańnia, što ŭ ich skrali inšaha prezidenta. Narodny adčaj siońniašniaha dnia chutčej źviazana z adčuvańniem, što ŭ ich daŭnym-daŭno nie było navat vybaru, chadzi — nie chadzi, ničoha nie mianiajecca, hałasavać niama za kaho, «hety ŭčapiŭsia jak klešč i nie sychodzić», hałasy «malujuć». Nie było ŭ najnoŭšaj historyi precedentu, kali b u naroda «skrali pieramohu».
I miesiedž Babaryki, ź jakim jon startavaŭ u vybarčaj kampanii ab tym, što «narodnaje hałasavańnie nielha padrabić», toje, jak jon nabiraŭ inicyjatyŭnuju hrupu — heta krajniaj stupieni mabilizacyjny miesiedž ab tym, što treba ŭsim, usim biez vyklučeńnia pajści na vybarčyja ŭčastki, prahałasavać za jaho, a potym užo my (upieršyniu ŭ historyi) pahladzim, jak jany advažacca padrabić vyniki vybaraŭ na 100% abo 80%.
I toj, i toj tezisy, na samaj spravie-mabilizacyjnyja i jany pra toje, što nie treba bajacca, bo «ŭsich nie pasadziać» i treba brać los u svaje ruki, bo «za ŭsich nie falsifikujuć».
Nakolki heta spraviadliva i abhruntavana — inšaje pytańnie. Heta moža nie padabacca 20% nasielnictva, jakija 26 hadoŭ žyvuć, nienavidziačy Łukašenku, ale heta nakiravana na toje, kab uklučyć u svaju vybarčuju kampaniju, u svoj elektarat 80% astatnich vybarščykaŭ.
Nam (aktyvistam, hramadzianskaj supolnaści, žurnalistam) vielmi nie padabajecca miesiedž ab tym, što spačatku my pabudujem ekanomiku, a potym vyznačymsia ź idejaj i niezaležnaściu. Ale hetaja pazicyja adpaviadaje ŭsim čakańniam toj samaj bolšaści, jakuju treba pryciahnuć dla pieramohi — pra heta kažuć usie biez vyklučeńnia daśledavańni, usie apytańni, usie kamientary ŭ niepalityzavanych pablikach u sacsietkach.
Tam, dzie niama aktyvistaŭ i hramadzianskaj supolnaści, tam masavy abyvaciel zaŭsiody paŭtaraje, što niama tołku ad «vašaj movy», kali niama ekanomiki, a heta toje samaje łukašenkaŭskaje «a žerci što budziem?!» i my znoŭ bačym Babaryku na jaho elektaralnym poli.
Jaho pazicyja nakont taho, što «prezident — usiaho tolki mieniedžar», biezumoŭna, spadabajecca ŭsim i heta znoŭ ža historyja pra adekvatnaść. Śćviardžeńni ab tym, što dla poŭnaj niezaležnaści ad Rasii treba spačatku pabudavać niezaležnuju ad jaje ekanomiku — heta navat voś prosta kanstatacyja faktu i realnaści ŭ tym vyhladzie, u jakim jana jość ciapier.
Najezdy na jaho za toje, što jon sychodzić ad pytańnia «jak budzie abaraniać hałasy», na samaj spravie, pustyja, tamu što ŭ tym vyhladzie, u jakim my pryvykli pra heta kazać i dumać, abaraniać hałasy ŭ hetaj kampanii nie budzie nichto. Płošča mahčymaja i patrebnaja abo ŭ tym vypadku, kali apazicyja, jakaja nie maje apory ŭ namienkłatury, sprabuje mabilizavać pratestnyja patencyjał, abo kali ŭ sutyčcy namienkłaturnych kłanaŭ siły apynulisia nastolki roŭnyja, što nichto nie zmoh pieramahčy i adzin z bakoŭ źviarnuŭsia da vulicy, kinuŭšy kaśmičnyja resursy na jaje pravilnuju arhanizacyju. Babaryka — heta dakładna nie pieršy varyjant. A voś kali druhi, tady, mahčyma, jon sapraŭdy raźličvaje na toje, što ŭ vypadku čystaj elektaralnaj pieramohi zmoža spravakavać raskoł unutry sistemy (mahčyma, nie biez dapamohi ahientury i vonkavaha ŭpłyvu) i tym samym vyrašyć pytańnie. Ale heta zusim nie toje, ab čym havorać na pres-kanfierencyjach.
Takim čynam, jaki punkt nie vaźmi, vymaloŭvajecca prykładna nastupnaja karcina.
Babaryka ryzykuje i śviadoma adsiakaje ad siabie pratestny elektarat, ale, u toj ža čas, sprabuje hulać na kudy bolšym i šyrokim elektaralnym poli.
Jon vidavočna nie stavić sabie metaj mabilizacyju pratestnaha patencyjału (na hetym poli hulaje Cichanoŭski, a voś na čyju zamovu i ź jakoj metaj — vialikaje pytańnie, užo vidavočna nie dziela taho, kab «abaraniać svaje hałasy»), a kaža katehoryjami, raźličanymi na toje, kab upieršyniu ŭ historyi atrymać nad Łukašenkam elektaralnuju pieramohu. Apieruje nie kaštoŭnasnymi i idejnymi rečami, a całkam praktyčnymi i zrazumiełymi prostamu abyvacielu.
Pa sutnaści spravy, jaho miesiedž - pra toje, što «ja kiraŭnik, jaki razumieje, što treba narodu, namienkłatury, Rasii i Zachadu, ja zmahu pracavać efiektyŭna i ŭličyć usie intaresy ŭžo choć by tamu, što ja — adekvatny».
Hety post nie pra toje, chto za im staić, hety post pra toje, z čym jon vyjšaŭ na vybarčuju kampaniju.
I hałoŭny momant u tym, što ŭpieršyniu Łukašenku apaniruje nie idejna-kaštoŭnasny apanient, jaki havoryć ab pravach čałavieka i masavych represijach u raźliku na mienšaść, a praktyk i prahmatyk. I ŭpieršyniu apanient Łukašenki stavić sabie metaj nie mabilizacyju pratestnaha elektaratu, a pramuju i čystuju elektaralnuju pieramohu, hulajučy na poli elektaralnaj bolšaści, akcentujučysia na tych ža rečach, pra jakija havoryć ciapierašniaja pieršaja asoba, ale pry hetym pavodziačy siabie padkreślena adekvatna i pasyłajučy ŭsim bakam adekvatnyja miesiedžy.
Heta ŭnikalnaja i vielmi cikavaja situacyja, tamu što jana kaža ab surjoznaści namieraŭ. A voś čym hetaja surjoznaść padmacavana - heta ŭžo tema asobnaj razmovy. Asabista ja nie vieru, što ŭłady svaimi rukami stvaryli i vypuścili na arenu spojlera, jaki budzie bić pa samych nožkach trona, na jakim siadzić kiraŭnik. Značyć, varyjantaŭ zastajecca nie tak i šmat: abo sam (ale tady heta i niesurjozna, i nieadekvatna); ci Rasija; abo kansensus Rasii i Zachadu.
Pažyviom-pabačym. Ale nakont «pravalnaj presuchi» — heta vy darma.
Čytajcie taksama:
Babaryka: Budzie niezaležnaść — budzie tady i mova, i hierb, i ściah
Babaryka, Cichanoŭski, Łukašenka — apytanki ŭ internecie pakazvajuć niečakanyja vyniki
Šrajbman pra pieršuju pres-kanfierencyju Babaryki: Jon sprabuje praciahnuć ruku častcy namienkłatury
