14 lipienia ŭ Smarhoni prajšoŭ viełaprabieh niazhodnych ź situacyjaj u krainie. Ale ciapier jaho ŭdzielnikaŭ čakaje sud.
Udzielničała ŭ viełaprabiehu 7 čałaviek. Darosłyja ludzi — mnie samoj užo za 50 hadoŭ, naprykład, — raspaviała «Našaj Nivie» Alina, adna z udzielnic.
My pajechali prosta katacca. I ŭsiu darohu za nami pastajanna rušyła aŭto DAI. Kab my štości parušali, to jany b nas spynili, napeŭna. Ale ž takoha nie było.
Ja sama pračytała pra zabieh u telehram-kanale. Dałučyłasia da jaho, prajechała dva koły i paśla pajechała dadomu. A jak raskazvali inšyja ravarysty, paśla ŭsio ž ich spyniŭ supracoŭnik milicyi z metaj pravierki dakumientaŭ, bo nibyta pastupiła skarha ab tym, što jany raśpivajuć śpirtnyja napoi. Padčas jazdy na rovary?».
Skončyłasia, zdavałasia b, spakojna. Ale ž Alina kaža, što ŭžo praz paru dzion ravarystaŭ pačali vyklikać u milicyju.
«Mianie zabrali z doma, zajechali, advieźli ŭ adździaleńnie. Tam apytali, abvinavacili, što my nibyta ŭdzielničali ŭ niesankcyjanavanym mierapryjemstvie. Pytalisia: jakija łozunhi kryčali, chto da nas dałučyŭsia, usiakaje takoje, — kaža žančyna. — Paśla milicyi ja pryjšła na pracu (pracuju u dziaržstruktury). A tam mnie kažuć kalehi: «Usie ŭsio viedajuć užo! Mianie heta aburyła: što viedajuć? Ja što, u čymści vinavataja?».
Pa słovach Aliny, u milicyi va ŭsich ravarystaŭ pazabirali mabilniki. Čamu — nie patłumačyli.
Ciapier udzielniki viełaprabiehu čakajuć suda.
«Ja kateharyčna nie zhodnaja z tym, što adbyvajecca. Ale viedaju, što na sudzie ničoha nie dakažaš. Ciapier štraf? Aryšt? Za što? U čym ja vinavataja — što jeździła na rovary?
Mianie heta aburaje. U čym my vinavatyja? U našym rodnym horadzie takoje adbyvajecca! Nie mahu maŭčać, ja chaču, kab ludzi viedali, što robicca. Ja viedaju, što ničoha nie parušyła — i nie budu maŭčać», — kaža Alina.
