Vital Čyrvinski pracavaŭ staršym vykładčykam kafiedry taktyki, vykładaŭ vajennuju historyju. Jon taksama aŭtar histaryčnych knih «Biełaruś u vojnach. Asoby i padziei», «Biełaruś u vojnach Rasijskaj impieryi. Asoby i padziei».
Ale 29 kastryčnika vykładčyckaja karjera Čyrvinskaha skončyłasia. Jon kaža, što paśla 7 hadoŭ pracy vymušany byŭ napisać zajavu na zvalnieńnie pa pahadnieńni bakoŭ. Pryčynaj stała jaho hramadzianskaja pazicyja.
«Cisnuli na mianie daŭno. Jašče dva hady tamu, kali ja daŭ patryjatyčnaje intervju na «Radyjo Svaboda», mianie pazbavili premii až na hod i pačali pryhladacca. A ciapier pryčapilisia da taho, što byŭ na pikiecie Cichanoŭskaj, — raskazaŭ «Našaj Nivie» Vital Čyrvinski. — Ja byŭ u adpačynku ŭ žniŭni i razam z žonkaj zavitali na vialiki pikiet Cichanoŭskaj, što byŭ na płoščy Banhałor. Dazvolenaje mierapryjemstva!
Ale ž paśla mnie telefanuje zahadčyk kafiedry, kaža: «Vas tam bačyli. Hladzicie tam, niejak davajcie aściarožna».
Nu i kali ja paśla vyjšaŭ na pracu, byli razmovy, što mianie hatovyja zvolnić. Užo rychtavaŭsia sychodzić, ale praces spyniŭsia. Ja nie viedaju čamu, miarkuju, što chtości «naviersie» byŭ suprać mianie, ale i byŭ toj, chto abaraniaŭ».
U vieraśni, zhadvaje Čyrvinski, jon mieŭ razmovu z vyšejšym kiraŭnictvam Akademii. Kaža, jamu znoŭ vyhavorvali za toj žnivieński pikiet Cichanoŭskaj. Vykładčyk kaža, što rychtavaŭsia da zvalnieńnia, ale dali adboj, maŭlaŭ, pracujcie dalej.
«Ale ŭ kancy vieraśnia zvanok z Akademii: prychodźcie, jość prablemy. Skazali, što na mianie zajava ad susiedziaŭ za toje, što ja nibyta na bałkonie kryčaŭ «Žyvie Biełaruś!». Ja hetaha nie rabiŭ. Ale zrazumieŭ, što mianie ŭžo vidavočna zvolniać. Ale ž — znoŭ adboj, — kaža Čyrvinski.
— Prajšło jašče dva tydni. I źnianacku vyklikaje načalstva i kažuć: usio, daskakalisia. Pytajusia: Što zdaryłasia? Na voknach u vas arkušy biełaj papiery, adkazvajuć.
Adkazvaju, heta kvadratnyja śniažynki, jak ich nazyvaje maja žonka,.
Nu i ŭžo pracavać u takoj situacyi było niemahčyma. Ja napisaŭ zajavu. Mianie vyklikaŭ namieśnik pa ideałohii, pytaŭsia: «Ci nie cisnuli na vas?» Kažu: «Cisnuli, kaniečnie» — «Ruki ž nie vykručvali?» — «Nie, da hetaha nie dajšło» — «Što ž, vy ž sami ŭsio razumiejecie».
Niadaŭna ŭ žyćci Čyrvinskaha zdaryłasia jašče adna dziŭnaja situacyja.
«Siastra ŭ chacie matuli vyviesiła ściah u aknie. A 4-j ranicy ŭsie pračnulisia, bo škło pasypałasia. Niechta prabiŭ šybu, ci to kamień kinuli ci z rahatki, celili ŭ ściah dakładna. U vyniku miascovyja ludzi padklučylisia i škło ŭstavili. Ciapier paviesili ŭtraja bolšy ściah u tym ža aknie».
Ciapier, kaža Vital Čyrvinski, jon u niazvykłym dla siabie stanie biespracoŭnaha. Prapanoŭ pracy pakul niama, ale słovy padtrymki ludzi ŭžo pišuć.
