Na Maršy 1 listapada trapiŭ na videa ŭčynak adnaho z pratestoŭcaŭ: mužčyna ŭ čyrvonaj kurtcy rasšpiliŭ vopratku i pajšoŭ na siłavika sa strelbaj.
«Naša Niva» pahavaryła z hetym čałaviekam.
Ramanu K. 35 hadoŭ, pracuje ŭ śfiery budaŭnictva.
«Ja žyvu niepadalok ad miesca, dzie išli ludzi. Rušyŭ svaim maršrutam, ale apynuŭsia siarod mitynhoŭcaŭ, častku darohi prajšoŭ ź imi. Płanavaŭ źviarnuć na pierakryžavańni z vulicaj Kalinoŭskaha, ale darohu pierakryła hrupa siłavikoŭ, — raskazvaje Raman. — Ja išoŭ nie ŭ pieršych šerahach, niedzie ŭ siaredzinie. Častka ludziej raźbiehłasia, a častka nie spyniłasia i pajšła napierad.
Pajšoŭ i ja — niejak spantanna».
Praŭładnyja «ananimnyja» telehram-kanały pišuć, što mužčyna chacieŭ stać sakralnaj achviaraj, ale, maŭlaŭ, nie atrymałasia.
«Dalejšyja maje pavodziny nie byli pravakacyjaj ci niejkim padrychtavanym dziejańniem. I nie pjany ŭčynak — ja byŭ absalutna ćviarozy.
Prosta niejak nazapašanaja niezadavolenaść vyliłasia… I ja ahaliŭ hrudzi i kažu siłaviku: «Stralaj!» Jon adkazvaŭ štości kštałtu «Razychodźciesia!» Dakładna ja nie pamiataju.
Strašna nie było, ja byŭ upeŭnieny, što siłavik nie stanie stralać — zahinuć i atrymać ranieńnie ja taksama nie chacieŭ. Ale ja i nie raźličvaŭ, što siłaviki mianie prapuściać. Prosta… Niejak zachaciełasia pakazać im, što ludzi ich nie bajacca», — tłumačyć Raman.
Paśla jaho ŭziała za plačo niejkaja dziaŭčyna i adciahnuła ŭbok.
«Kali ja abychodziŭ kałonu, mianie skrucili, ale ci to patrapilisia čałaviečnyja siłaviki, ci to nie było kamandy zatrymlivać. Dvoje ŭziali mianie pad ruki, adviali ŭbok, potym skazali: «Idzi dalej adsiul». I adpuścili. Było niepryjemna, bajaŭsia, što daduć sutki i adviazuć u lehiendarnaje Akreścina.
Paśla častku darohi ja prajšoŭ ź ludźmi i narešcie źviarnuŭ u bok doma, — kaža Raman. — Raniej ja jašče moh udzielničać u mitynhach, ale apošnim časam ad hetaj idei admoviŭsia. U mianie źjaviłasia małoje dzicia, hrošaj ledź-ledź chapaje, dyk ja bajaŭsia, što mahu sieści na sutki ci zhubić pracu. Tamu starajusia siabie pavodzić akuratna. Navat tady, 1 listapada, ja ž išoŭ bieź simvoliki, nie kryčaŭ łozunhi».
Ale ŭsio tyja ž «ananimy» vykacili doŭhi śpis papiarednich pravaparušeńniaŭ Ramana: i raśpićcio śpirtnych napojaŭ, i kradziažy, i drobnaje chulihanstva, i naniasieńnie cialesnych paškodžańniaŭ…
«U maładości roznaje było. Kradziažy — heta jašče školnyja časy, tam skraŭ žujku ci butelku piva. Paśla maci na mianie niaredka vyklikała milicyju: my ź joj byli ŭ napružanych adnosinach u pytańni žylla, navat sudzilisia paśla. Astatniaje — duraść i drobiazi pa maładości. U turmie ja nie siadzieŭ, — padkreśliŭ Raman.
— Dy i časam byvali prosta absurdnyja historyi. Naprykład, niekalki hadoŭ tamu ja arandavaŭ pakoj u žančyny. Da jaje chadziŭ nie vielmi adekvatny kavaler — adnojčy jon raźbiŭ šyby. My vyklikali milicyju, jana pryjechała — i zabrali mianie. Dva dni ja pravioŭ na Akreścina, paśla sud, na ščaście, źniaŭ abvinavačvańnie».
