6 listapada ŭ sieciva vykłali «patryjatyčny» videarolik, u jakim pryzyŭniki Rahačoŭščyny čytajuć na kamieru vieršy. Sutnaść, kali koratka, — nie addamo «lubimuju» lalkavodam.
Karaciej, hladzicie sami:
«Naša Niva» pahavaryła z adnym z udzielnikaŭ videa.
Chłopca zavuć Michaił Hacakoŭ (u videa jaho proźvišča napisana čamuści z pamyłkaj).
Jon raspavioŭ, što zapis adbyvaŭsia, kali pryzyŭnikoŭ instruktavali pierad adpraŭkaj u vojska. Vyhladaje, što admysłova adabrali tych, chto budzie słužyć va ŭnutranych vojskach MUS i siłach śpiecapieracyj.
«My siadzieli ŭ ahulnym pakoi, nam raskazvali, jak budzie prachodzić adpraŭka ŭ vojska, jak treba siabie pavodzić. Paśla pryjšoŭ vajenkam, nazvaŭ imiony-proźviščy, paprasiŭ paŭdzielničać. Dali teksty, skazali — čytajcie, — kaža Michaił. — Chto aŭtar vierša, ja nie viedaju. Kožnamu dali pa čatyry radki, vyvučyli chutka.
Navošta heta było zroblena, nam dakładna nie paviedamili. Skazali: nie padstaŭlajcie vajenkamat, prosta pračytajcie. Mnie było niaciažka, ja i pračytaŭ. Zdymali na kamieru, papiaredzili, što vykładuć. Ale nam usio roŭna — skazali, nu my i pračytali».
Režysura — taksama vajenkamaŭskaja. Piakielny pačatak prydumali tam ža.
«Nam prosta kazali, jak rabić, my i rabili. My ž prosta ŭdzielniki», — kaža Michaił.
«Naša Niva» pacikaviłasia ŭ chłopca, ci chacieŭ jon trapić słužyć u MUS i ź jakimi pačućciami tudy idzie.
«Chacieŭ, ale z hetaj abstanoŭkaj u krainie… U mianie tam siabar narmalna słužyŭ, da hetaha ŭsiaho. A tut ja nie ŭličyŭ, što tak usio abierniecca, — narakaje Michaił. — Ja nie viedaju, što tam u čaści budzie adbyvacca… Ale zahad i zahad. Vojska jość vojska».
A ci chočacca jamu samomu biehać i razhaniać mitynhi?
«Kaniečnie, nie chočacca, navošta jano mnie, — kaža chłopiec. — Ale ž užo ŭsio, napisali — treba iści słužyć. «Zahady vykonvać budzieš?» Budu. «Słužyć chočaš?» Chaču. Usio, pajšoŭ».
Michaiłu — 21. Na žnivieńskich vybarach jon užo hałasavaŭ. Praŭda, za kaho — nie pryznajecca.
«Moj sakret», — kaža junak.
