Fota Nadziei Bužan
U druhoj častcy intervju błohieru Alaksieju Holikavu, u jakoha 23 tysiačy padpisčykaŭ na YouTube, pamočnik Łukašenki pa Hrodzienskaj vobłaści i eks-ministr MUS Biełarusi Juryj Karajeŭ raspavioŭ pra sens žyćcia, jak vykazać svajo mierkavańnie, kab nie parušyć zakon, i hałoŭnaha parušalnika spakoju. Asnoŭnaje vybraŭ Tut.by.
Na dumku Karajeva, sens žyćcia čałavieka: «Pražyć jak maha bolš hodna, dziaciej vyraścić zdarovymi i dobrymi».
Karajeŭ zajaviŭ, što nie źjaŭlajecca prychilnikam absalutnaj manarchii, ale ličyć, što mocnaja ŭłada bolš efiektyŭnaja, asabliva ŭ ciažkija časy (u pieryjad pandemij, vojnaŭ, niejkich jašče ŭzrušeńniaŭ), čym demakratyja.
U Karajeva spytali, čamu ciapier stali časta hučać «notki imknieńnia da demakratyčnaha kiravańnia».
- Napeŭna, tamu što padača zvonku adyhrała svaju rolu. Ludzi stali bolš jeździć, padarožničać, hladzieć, bolš paznavać infarmacyi pa ŭsim śviecie - i ŭbačyli niejkija pryvabnyja baki žyćcia, nie jak u nas. Svabody niejkija abo lepš dachody, jašče niešta lepš arhanizavana, tamu što tam demakratyja. I redka hladziać krytyčna na niedachopy i prablemy. A ja imknusia aceńvać usiebakova, sa sprobaj prahnozu na budučyniu.
Karajeŭ ličyć, što «my žyviem niadrenna, uzrovień dabrabytu niaźmienna pavyšajecca za apošnija dziesiacihodździ».
Inśpiektar nazvaŭ svaju zarpłatu dastojnaj, ale ahučvać jaje pamier nie staŭ. Jon taksama paviedamiŭ, što pryjechaŭ na Volkswagen Polo.
Holikaŭ raspavioŭ, što razmaŭlaŭ ź siłavikami pierad intervju z Karajevym i cikaviŭsia, jakoje b pytańnie jany zadali ministru. Pytańnie było takoje: «My chvalujemsia, ci vystaić ŭłada i abaronić nas?» Holikaŭ pacikaviŭsia pieradumovami dla takoha pytańnia. «Jany kažuć, što my bačym toj źniešni ŭpłyŭ, jaki akazvajecca na krainu ŭ vyhladzie sankcyj, masiravanych infarmacyjnych napadaŭ, i my pamiatajem, što adbyłosia z Savieckim Sajuzam i siłavikami. Častka ź ich vymušana była syści ŭ pryvatnyja achoŭnyja kampanii, častka pajšła ŭ bandytyzm. Atrymałasia, što nam, abaroncam intaresaŭ Radzimy i patryjotam, zdradzili. Ci nie adbudziecca takoha ŭ Biełarusi?» — spytaŭ błohier.
Karajeŭ upeŭnieny, što takoha ŭ Biełarusi nie adbudziecca, bo va ŭładzie znachodziacca ludzi, jakija źjaŭlajucca patryjotami i dziaržaŭnikami, i jość adładžanaja sistema padrychtoŭki kadraŭ, kadravy rezierv.
Błohier spytaŭ u Karajeva, jak ludziam vykazać svajo mierkavańnie tak, kab nie parušyć zakon? I dzie kančajecca i pačynajecca pratest?
— Ja nie chaču adkazvać na hetaje pytańnie ŭ rekamiendacyjnym styli. Adkažu vielmi vuzka: tak, kab nie pieraškadžać inšym ludziam i nie vyvodzić siłavyja orhany na siłavoje ŭździejańnie. <…> Mnie važna, kab heta było cyvilizavana, biez hvałtu z abodvuch bakoŭ i biez pravakacyi hvałtu orhanaŭ pravaparadku da pratestoŭcaŭ.
Karajeŭ adznačyŭ, što niadaŭna pračytaŭ frazu: «uspomnicie, što ŭsia ŭłada ad Boha» (Biblija, Pasłańnie da Rymlanaŭ, 13:1). Jon ličyć, što paŭstavać suprać ułady i suprać hramadstva nie vitajecca ni čałaviečymi, ni relihijnymi zakonami i normami.
— Čytajučy takich mudrych ludziej, takoje sustrakaješ: luby buntaŭščyk, luby paŭstaniec, luby pratestun, luby revalucyjanier — heta prychilnik ciomnaj siły. Niadaŭna sustrakaŭsia ŭ Hrodnie z nastajacielnicaj manastyra matuchnaj Haŭryłaj.
Jana mnie takoje pytańnie: «Chto hałoŭny revalucyjanier?» Ja pamiataju, što čytaŭ pra heta, i kažu: «Djabał». Jana kaža: «Małajčyna, pravilna». Sapraŭdy, hałoŭny padbuchtorščyk spakoju — djabał.
Tyja, chto ŭdzielničaje ŭ paŭstańni, revalucyi, buncie — heta kali nie słuhi jaho, to, pa mienšaj miery, prychilniki. Viadoma, vielmi šmat — mižvolnyja, niadrennyja ludzi, što nie zadumvajucca. Ale atrymlivajecca tak, što, udzielničajučy ŭ niejkich smutach, jak vy skazali, i chvalavańniach, jany mižvoli [vystupajuć] za ciomny bok, za djabła, — zajaviŭ Karajeŭ.
