Tam była sapraŭdnaja śpiecapieracyja: zadziejničanyja dziasiatki siłavikoŭ.
Ludzi ŭ čornym źjavilisia na płoščy Pieramien jakraz u toj čas, kali žychary navakolnych damoŭ vyjšli ź lichtarykami ŭ pamiać ab Ramanie Bandarenku.
Miascovaja žycharka raspaviała «Našaj Nivie» pra padziei na płoščy Pieramien (PP):
«Milicyjanty na PP dziažurać z 12 listapada kruhłasutačna: raniej stajaŭ sini aŭtobus, ciapier staić džyp, a dvor patruluć ad dvuch da šaści čałaviek. Siońnia jany byli taksama tut, dzieści ŭ dvary. Bo nastolki chutka pryjechać jany b prosta nie paśpieli.
Žychary padyšli da budki, zapalili lichtaryki na telefonach i pačali kryčać «Žyvie!», a praź siekund 20 na płoščy źjavilisia siłaviki, jakija pačali chapać tych, chto pobač — u vyniku schapili tolki adnaho z mužčyn.
Pačałasia mituśnia, mužčynu z žonkaj prycisnuli da ściany, jana jaho abniała, kab nie zabrali. Jany kryčali, što ŭ ich dvoje dziaciej. Milicyja vyklikała padmacavańnie, ale nichto nie pryjechaŭ.
Vakoł budki stajali miascovyja žychary: prasili adpuścić zatrymanych. U vyniku pryjšoŭ milicyjanier z hazavym bałonam. Ludzi, ŭbačyŭšy heta, pačali razychodzicca. U vyniku mužčynu zabrali, žonku pakinuli — jana ŭ stresie płakała, zmahła skazać tolki proźvišča muža: Čadziuk abo Čudziuk.
Ciapier na PP zastalisia tolki siłaviki, žychary razyšlisia».
