Oj. A ja ŭsio dumaŭ, kali ŭ biełarusaŭ znoŭ pačniecca «Navalny — Navalny». Niejak biez Rasijuški vam usio ž nievynosna, da? My, kaniečnie, nievierahodnyja, ale nijak nam biez rasijuški. Chto taki Kupała? Nu heta naš Puškin. Naš Volski — heta cipa ich Šaŭčuk. Minsk — Maskva, toka maleńkaja. A Cichanoŭskaja — heta jak Navalny, toka miascovaja.
Nu i raz ich Navalny viartajecca — čytaju ja — to «ej, Cichanoŭskaja», ty čamu marudziš? Naša Navalnaja jaŭna horaj za ich Navalnaha pachodu.
Słuchajcie.
Viedaju ja niekalki krain, dzie demanstranty na kulamioty išli. Z kamianiami. A my čota niejak nie nadta išli, da? Nu, išli, ale nie toje, kab my. Ni ja, ni vy. Moža być jany, ale my z vami nie chadzili.
Ja pra što. Ja pra toje, što patrabavańnie daskanałaści Cichanoŭskaj — zaniatak dastatkova pierśpiektyŭny. Možna šmat času patracić.
Ale ja ž viedaju, što budzie, kali jana vierniecca i jaje pasadziać. Vy napišacie «oj».
Ja taksama napišu «oj». Roźnica ŭ tym, što ja viedaju, što ja napišu, i tamu ja nie stanu patrabavać ad inšych bolšaha, čym ad siabie. I vam taho ž, darahija maje. Vam taho ž.
