«Siońnia niekatoryja stohnuć i hałosiać: voś, amnistyja… palityčnaja amnistyja i inšaje. Zaŭtra budzie palityčnaja amnistyja, kali mnie chto-niebudź pakaža choć adzin palityčny artykuł u našym Kryminalnym kodeksie i što jany asudžanyja abo zatrymanyja, aryštavanyja z palityčnych matyvaŭ. Ja ich nieadkładna pamiłuju», — skazaŭ Łukašenka.
Jon uzhadaŭ svoj vizit u SIZA KDB u kastryčniku i zajaviŭ, što hetaje pytańnie ŭzdymali i tam.
— Navat im, budučy ŭ SIZA, ja im usim skazaŭ, kali jany zadavali hałoŭnaje pytańnie: «Kali nas adpuściać?». Ja im usim vykłaŭ svajo bačańnie: «Usio, što skrali ŭ naroda — viarnicie». Tady my budziem z vami vieści razmovu i ja pasprabuju adkazać na vaša pytańnie — kali. Čakaju-s. Da hetaha času — čakaju-s.
Łukašenka zajaviŭ, što «jak čałaviek daśviedčany» viedaje, što hetyja pytańni «pratestuny, vierchavody» abmiarkoŭvali sa svajakami.
— Takaja mahčymaść u hetych była — hrošaj škada. Tamu nie treba stroić iluzij — palityčnyja źniavolenyja, amnistyja i hetak dalej.
Kali čałaviek nie choča siadzieć u turmie za złačynstva ekanamičnaje — finansavaje — kryminalnaje złačynstva — addaj apošniaje, kali ŭ ciabie jość. My pakazali, usio, što jość. Nie — sud vyrašyć. Jak vyrašyć sud, tak i budzie. Voś i ŭsia palityčnaja ci inšaja amnistyja, — cytuje Łukašenku jahonaja pres-słužba.
