Śpiektakl «Drakon». Fota sa staronki SMT u fejsbuku.
Cisk na teatr pačaŭsia jašče ŭ minułym hodzie: kalektyvu daviałosia pamianiać niekalki placovak, a hastrolnyja paśviedčańni stali vydavacca marudna albo nie vydavacca ŭvohule. U studzieni MNS admianiła pakaz śpiektaklu #Hetademakrejšen za paŭhadziny da pačatku. U vyniku zapłanavanaha «Byłoha syna» pavodle adnajmiennaj knihi Sašy Filipienki Uładzimir Ušakoŭ pastaviŭ nie ŭ Minsku, a ŭ Kijevie — premjera adbyłasia 20 maja.
«Paśla premjery «Byłoha syna» ja ŭsio nie moh da kanca vyznačycca, što rabić u hetaj situacyi i jak pravilna pastupić, — kaža Uładzimir. — Ja razumieŭ, što mahčymaści pracavać u Minsku ni ŭ mianie, ni ŭ kalektyva niama, adpaviedna treba šukać šlachi, jak nie spynić teatr. Tamu ja pryniaŭ rašeńnie praciahnuć pracu va Ukrainie. U teatralnym asiarodździ nam tut vykazvajuć vialikuju salidarnaść i šmat dapamahajuć u pracy».
Kamanda teatra farmirujecca ź biełarusaŭ, jakija byli vymušany źjechać, taksama ŭ Kijevie ciapier znachodzicca artyst SMT Dzianis Dudzinski.
«Kalektyŭ całkam nie pierajechaŭ. Kožny artyst razam sa svajoj siamjoj pavinien sam pryniać rašeńnie, my na jaho ŭpłyvać nie možam. Da taho ž pakul nie majem finansavych mahčymaściaŭ, kab zabiaśpiečyć usiu kamandu žyllom i stabilnym zarobkam. My pracujem u tych umovach, jakija siońnia jość, i budziem staracca zrabić tak, kab kalektyŭ rana ci pozna zmoh być razam».
Ciapier teatr pracuje nad niekalkimi budučymi premjerami i arhanizoŭvaje hastroli pa Ukrainie i šerahu inšych krain Jeŭropy. U repiertuary zastajucca raniejšyja śpiektakli SMT i novaja pastanoŭka «Były syn». U hastroli Uładzimir płanuje ŭklučyć raboty «Drakon», «Impieryja pryhažości» i #Hetademakrejšen, «kab śpiektakli, jakija nie davali pakazvać u Biełarusi, ubačyli hledačy ŭ inšych krainach».
«My vymušany pracavać u tych abstavinych, jakija skłalisia, ale spadziajomsia, što vierniemsia i budziem pracavać na Radzimie. Pastanoŭka «Były syn» dakazvaje, što my kažam pra biełaruskija prablemy i biełaruskija składanaści. Ciapier ja šukaju pjesu, jakaja b mahła raskazać pra žanočy bok našaj revalucyi, pra našych hieraiń. Naturalna, my pavinny dumać i pra kamiedyi, kab teatr moh raźvivacca ekanamična, ale svaju pazicyju my nie pakidajem i ŭvieś čas dumajem, jak razmaŭlać pra toje, što adbyvajecca ŭ našaj krainie».
