Kali pa muža pryjšli, Natalli nie było doma. Jana viarnułasia trochu paźniej, kali muža ŭžo vadzili pa kvatery ŭ kajdankach. Dobra, kaža jana, što jany amal nikoli nie začyniajuć dźviery, i chacia b ich nie vybili.
Rusłan i Natalla
«Za što zabrali muža ja nie viedaju. Była ŭ šoku, nie pabačyła, pamiataju tolki ŭ padpisvała dakumienty ab vyjemcy pradmietaŭ: zabrali BČB-ściah, sistemny błok, płanšet, telefon. Zabrali navat cacačnaha parsiučka na parašucie, jakoha syn rabiŭ. Skazali, što muž vyjdzie ŭ zaležnaści ad taho, «jak budzie supracoŭničać», — kaža Natalla.
Da taho ŭ siamji ŭžo byŭ pratakoł ab «niezakonnym pikiecie» — na bałkonie visieŭ ściah, na jaho niechta paskardziŭsia ŭ milicyju. Pieršy narad papiaredziŭ, što jość niejki niedabrazyčliviec, i paprasiŭ prybrać ściah, a druhi ŭžo skłaŭ pratakoł — pa im dali štraf.
U siamji Tašcimiravych dziesiać svaich dziaciej. Dvoje ź ich invalidy. Niadaŭna Rusłan skončyŭ kursy ajci i płanavaŭ znajści rabotu pa śpiecyjalnaści. Jak ža ciapier budzie žyć Natalla?
«Jany ni z čym nie ličacca, ni ź dziećmi, ni z čym. Ale budu trymacca, vybaru niama, što rabić», — kaža Natalla.
