Na Almany Dzianis pryjechaŭ, kab pravieści manitorynh pośpiechu hniezdavańnia hłabalna pahražanaha vidu ptušak — vialikaha arlaca. Arnitołah raskazaŭ pra toje, jak zrabiŭ adkryćcio:
«My pieranočyli ŭ lesie na zachodniaj miažy bałota, niedaloka ad vioski Almany Stolinskaha rajona, i a siomaj ranicy 24 lipienia ja ŭžo vyjšaŭ na bałota. Čatyry hadziny naziraŭ praz trubu i binokl za paraj arlacoŭ, kab vyśvietlić, ci jość u ich sioleta hniazdo z ptušaniom. A 15-j hadzinie ja viartaŭsia nazad i, pierachodziačy ručaj, źviarnuŭ uvahu na błakitnuju strakazu, što siadzieła za 20 santymietraŭ ad ziamli na abłamanaj halincy biarozy. Bolš za ŭsio strakaza nahadvała znajomy zvyčajny vid — strakazu rašecistuju (Orthetrum cancellatum), ale niešta ŭ joj było inšym. Jak kažuć, «djabał chavajecca ŭ drobiaziach». Tamu ja i vyrašyŭ spynicca i jak śled razhledzieć kazurku».
U tym miescy, dzie ručaj raźlivajecca pa ściažynie, Dzianis zaŭvažyŭ adrazu dvuch samcoŭ i samku hetaha vidu strakoz. Ich pavodziny adroźnivalisia ad pavodzinaŭ rašecistaj strakazy. Samcy nie adlatali daloka ad ručaja, a, zrabiŭšy kruh u dziesiać mietraŭ, viartalisia nazad na svaje prysady. U afarboŭcy strakazy taksama byli admietnyja rysy: całkam błakitny chvost i šyrokija žoŭtyja pteraścihmy — plamki na kancach kryłaŭ.
Fotaaparata ŭ mianie z saboju nie było, tamu, kab sfatahrafavać novy dla krainy vid, daviałosia iści dva kiłamietry da mašyny, a potym nazad, — śmiajecca arnitołah.
Strakozy i matyli vielmi časta cikaviać ptuškaroŭ. Dzianis Kiciel jašče ŭ škole surjozna zachaplaŭsia kazurkami. Choć jon i staŭ arnitołaham, ale cikavaść da šaścinohich nie zhasła. Na jaho rachunku ŭžo nie adzin vid strakoz, novy dla krainy.
Fotazdymki, jakija zrabiŭ Dzianis, užo pahladzieli viadučyja jeŭrapiejskija śpiecyjalisty pa strakozach i paćvierdzili pravilnaść vyznačeńnia. Vielmi važna, što była adznačana nie adzinkavaja zalaciełaja asobina, a hrupa strakoz z samkaj. Vialikaja imaviernaść, što jany razmnažajucca ŭ Biełarusi. Adzin z najvialikšych bałotnych zakaźnikaŭ krainy jašče raz dakazaŭ svaju ŭnikalnaść.
Treba dadać, što źjaŭleńnie hetaha vidu ŭ Biełarusi było sprahnazavana jašče 15 hadoŭ tamu. Strakozy — chutkija drapiežniki, jakija, jak i ptuški, mohuć pieraadolvać sotni i tysiačy kiłamietraŭ i takim čynam pašyrać svoj areał. Na karcie raspaŭsiudžańnia vidać, što strakaza jość amal paŭsiul vakoł Biełarusi, ale dahetul nie chapała dokazaŭ znachodžańnia jaje ŭ nas. Ciapier hetyja dokazy źjavilisia.
