Ihar Iljaš paviedamiŭ, što na zdaroŭje Kaciaryna, jakaja razam z Darjaj Čulcovaj była asudžana na dva hady kałonii za ekstremizm, nie skardzicca.
List ad Juryja Vaskrasienskaha z prośbaj napisać prašeńnie ab pamiłavańni Kaciaryna atrymała, ale nie stała ničoha na jaho adkazvać. Jaje pazicyja nie źmianiłasia — nijakaha prašeńnia pisać jana nie budzie.
«3-4 žniŭnia ŭ nas z Kaciaj adbyłosia pieršaje za čas jaje źniavoleńnia doŭhaje spatkańnie. Heta byli cudoŭnyja sutki — biezumoŭna, samyja ščaślivyja z momantu aryštu Kaci. My amal adrazu zabylisia pra kalučy drot, płaty i kraty.
My całkam pahruzilisia ŭ śviet, stvorany našym kachańniem. I śviet hety (ja ŭ čarhovy raz u hetym pierakanaŭsia) akazaŭsia absalutna nieprystupnym dla praciahłaj razłuki i naohuł usich vyprabavańniaŭ, ź jakimi my sutyknulisia za apošni hod.
Niadaŭnija padziei tolki pamnožyli našyja emocyi: krychu bolš za tydzień tamu ja siadzieŭ na Akreścina, i my navat nie spadziavalisia, što hetaje spatkańnie ŭ vyniku adbudziecca. Ciapier ža my ŭpieršyniu ź listapada apynulisia ŭ abdymkach adno adnaho. Dumaju, nie kožnaje ramantyčnaje padarožža ŭ Paryž abo Rym zdolnaje prynieści hetak ža jarkija pačućci i emocyi, jakija my pieražyvajem padčas hetaha spatkańnia ŭ kałonii.
Kacia pieradaje ŭsim pryvitańnie i prosić prabačeńnia, što nie moža adkazać na kožny list. Kacia nie skardzicca na zdaroŭje, jana ŭpeŭnienaja ŭ svaich siłach i hladzić u budučyniu z aptymizmam. I što vielmi važna: turma jaje nijak nie źmianiła.
«Maja zadača — zachavać dušu ad raspadu i nie dazvolić zonie prakraścisia ŭ mianie. Nie stać častkaj vyrodlivaha [turemnaha śvietu], a zrabić trochi bolš cudoŭnaj prastory vakoł siabie», — skazała jana».