Padziei, apisanyja im, adbylisia z 22:00 čaćviarha da ranicy piatnicy.
«My abjechali Druskienickuju zastavu (30 km). Tam biełaruskija pamiežniki zapuskali aśviatlalnyja rakiety i nazirali za našymi aficerami ź viežy. Akramia taho, biełaruskija pamiežniki znachodzilisia ŭ lesie. My bačyli, što ruch u Biełarusi intensiŭny. Kala 02:00 my viarnulisia na zastavu, a ŭ 4:15 pajechali da znaku na miažy numar 134-135, dzie nazirali za dziejańniami pa viartańni nielehałaŭ u Biełaruś».
U hety čas litoŭskija pamiežniki viartali ŭ Biełaruś hrupu z 45 čałaviek.
«Jany (mihranty) stajali na biełaruskim baku i malili ŭpuścić u Litvu — biaśpiečnuju krainu ES. Tady litoŭskija pamiežniki sa słovami go to a safe country — Belarus, go away (idzicie ŭ biaśpiečnuju krainu — Biełaruś, sychodźcie) hnali ich dalej ad miažy. Hrupa nie kranułasia ź miesca. U bok Litvy pajšła žančyna ź dziciem, jana nie źviartała ŭvahu na kryki litoŭskich pamiežnikaŭ.
Čuju pa racyi — nie ŭpuskać. Žančyna ź dziciem nie baicca navat sabaki, abniaŭšy dzicia prosić paškadavać jaje i ŭpuścić u Litvu. Astatnija taksama prosiać pryniać žančynu ź dziciem. U rukach u žančyny kropielnica, bo dzicia niby z kropielnicaj. Adnak pamiežniki padyšli, ubačyli, što heta padman, tamu žančynie zahadali viartacca nazad. Pakolki žančyna nie ruchałasia, pamiežniki ŭziali jaje pad ruki i pieranieśli ŭ bok Biełarusi. Dzicia zapłakała».
«Hrupa pastroiłasia ŭ čarhu. Adzin ź ich spytaŭ, jak mihranty mohuć lehalna trapić u Litvu. Im adkazali: «Idzicie». Pa racyi my čujem vyklik da 129 słupa na miažy, tam praź miažu pierajšła hrupa z 34 čałaviek, 15 ź ich — dzieci. Viarnuć ich u tym ža miescy nie atrymoŭvajecca, pakolki ŭ 5.30 čujucca aŭtamatnyja čerhi ź biełaruskaha boku. Stralajuć u pavietra. La miažy — biełaruskija pamiežniki ŭ šlemach, sa ščytami i dubinkami. Aŭtamatnyja čerhi nie zmaŭkajuć, tamu litoŭskija pamiežniki pravodziać nielehałaŭ u aŭtobus, pieravoziać da znaka 125-126, vysadžvajuć i sa słovami go, go go (idzicie, idzicie, idzicie) adpraŭlajuć u bok Biełarusi. Mihranty pavolna iduć pad kryki słužbovych asob u bok Biełarusi», — napisaŭ Valencinavičus.
Pravaabaronca zadajecca pytańniem, ci słušna zrabiła ministr unutranych spraŭ, jakaja addała zahad lubymi srodkami viartać mihrantaŭ nazad i nakolki heta adpaviadaje mižnarodnamu pravu, adznačaje, što litoŭskija pamiežniki nie ŭžyvajuć hvałt.
Z aŭtorka litoŭcy stali viartać mihrantaŭ nazad, kolkaść takich viartancaŭ dasiahnuła niekalki socień.
