Krychu humaru z-za krataŭ ad Andreja Skurko: «Adzin z samych papularnych žartaŭ u nas — «Idzi zahuhli».
Što da karespandencyi palitviaźniu, to jon narakaje, što listoŭ dachodzić niamnoha. «Siabry, pasprabujcie dasyłać zakaznymi, jany dachodziać kudy lepš za zvyčajnyja», — zaklikaje Paŭlina Skurko.
Kali vy nie viedajecie, što dasyłać u listach Andreju Skurko, dyk jon sam prosić: dasyłajcie vieršy Tanka 1930-ch hadoŭ (jakraz tady sam paet — darečy, jaho sapraŭdnaje sapraŭdnaje proźvišča taksama Skurko, a Tank — heta psieŭdanim — pravioŭ u polskich turmach amal 2 hady).
Taksama syn Andreja Skurko, Tamaš, atrymaŭ ad taty daścipny i pavučalny vierš, jakich ź niavoli chutka naźbirajecca na ceły zbornik.
My nie budziem jeści sup,
Budziem lepš hladzieć jutub.
Telefon u mamy —
Jon čaroŭny samy!
Ciśniem na ikonku —
Što tam za staronka?
Łopałka z šarami,
Mulcik z traktarami,
Z kamieraj prahrama
Jość dla instahrama.
Treba sfotkać i źmiaścić,
Jak pryhoža mama śpić!
Kali łaska, pišycie našaniŭcam:
Andreju Hienadzieviču Skurko, Jahoru Alaksandraviču Marcinoviču
220030 Minsk, SIZA №1, vuł. Vaładarskaha, 2.
