«Kreml ciapier nie vielmi zacikaŭleny sabačycca z Zachadam z-za Łukašenki»
«Praz Pucina ŭpłyvać na Łukašenku sapraŭdy sprabujuć: Jeŭropa razumieje, što klučy ad vyrašeńnia biełaruskaha kryzisu znachodziacca ŭ Kramli.
Kreml maje značna bolšy ŭpłyŭ na Biełaruś, čym Brusel: u apošniaha vielmi abmiežavanyja srodki ŭździejańnia na biełaruski režym, — miarkuje kiraŭnik analityčnych prajektaŭ, palityčny ahladalnik BiełaPAN Alaksandr Kłaskoŭski. —Łaŭroŭ (ministr zamiežnych spraŭ Rasijskaj Fiederacyi — «NN») zaŭždy Zachadu kaža: «Nie leźcie va ŭnutranyja spravy Biełarusi, nie čapajcie».
Karaciej, akulturvaje Łukašenku. Ale nasamreč, miarkuju, Kreml viadzie chitrejšuju hulniu.
Zaŭvažcie, siońnia Pucin nie choča ŭciahvacca ŭ avantury Łukašenki, kab nie być ź im u adnym akopie. U Pucina ciapier inšaja faza stasunkaŭ z Zachadam. Z Bajdenam voś niadaŭna sustreŭsia. Kreml zaraz nie vielmi zacikaŭleny sabačycca z Zachadam z-za Łukašenki. I Łukašenka tamu niervujecca trochi. Emacyjna reahuje na toje, što za jaho śpinaj Zachad havoryć pra jaho z Kramlom».
Analityk Alaksandr Kłaskoŭski. Fota: press-club.by.
Alaksandr Kłaskoŭski zhodny z tym, što ciapierašnija asabistyja stasunki pamiž Pucinym i Łukašenkam nie vielmi dobryja i prostyja.
«Pra heta havorać užo šmat hadoŭ. Toje ž samaje kazali i da kryzisu 2020 hoda. Ale ŭsie ž Pucin adździalaje palityčnyja intaresy Rasii ad asabistaha staŭleńnia da Łukašenki, — havoryć Kłaskoŭski. — Hladzicie sami: u letašniaj situacyi Pucin padtrymaŭ Łukašenku, i hetaja padtrymka, dumaju, mieła ledź nie vyrašalnaje značeńnie dziela taho, kab Łukašenka ŭtrymaŭsia.
Na pieršym płanie dla Pucina ŭ toj čas była, tak skažam, kłasavaja salidarnaść dvuch aŭtarytaryjaŭ. Hałoŭnaja dumka była takaja: u Biełarusi nie pavinna pieramahčy, jak jany tady havaryli, kalarovaja revalucyja. Druhi momant palahaje ŭ tym, što sapraŭdy ŭ ideale dla Maskvy lepiej by Biełaruśsiu kiravaŭ mienš taksičny i bolš zhavorlivy piersanaž. Heta ŭ ideale».
Analityk ličyć, što nasamreč, kali Łukašenka nie choča sychodzić, u Pucina nie tak šmat i ryčahoŭ uździejańnia na jaho.
«Letaś niekatoryja analityki kazali, što padčas pratestaŭ u Minsk prylataŭ Patrušaŭ (sakratar Savieta Biaśpieki Rasijskaj Fiederacyi — «NN»). Tady išli havorki pra toje, što isnuje «płan Pucina-Patrušava», jaki praduhledžvaŭ tranzit ułady Biełarusi i miakki sychod Łukašenki. My nie viedajem, ci byŭ taki płan, ale za hety hod situacyja rezka źmianiłasia i, mahčyma, Łukašenka, kali taki płan navat i byŭ, pierakanaŭ Pucina. Ciapier užo Łukašenka znoŭ mocna trymaje ŭładu ŭ Biełarusi, tamu niama kudy śpiašacca».
Na dumku Kłaskoŭskaha, heta adzinaja z temaŭ zahadkavych doŭhich hutarak miž Pucinym i Łukašenkam, jakija adbyvajucca raz za razam padčas ich sustreč.
«Kali Łukašenka sychodzić nie śpiašajecca, nu čym Pucin jaho nastrašyć? — razvažaje analityk. — Što, haz pierakryje? Ale siońnia heta dla Maskvy nieprymalna. Bo Maskva sama kaža Zachadu, kab jon nie cisnuŭ sankcyjami Łukašenku.
Pucin nie moža pryhrazić i tym, što jon tut desantnikaŭ vysadzić ci pałoniju ŭ harbatu padsyple. Nie taja situacyja, kab vykarystoŭvać takija ekstremalnyja mietady ŭ adnosinach da svajho sajuźnika. A inšych nie tak i šmat.
Chutčej za ŭsie Kreml viadzie havorku pra niejkuju abmiežavanuju palityčnuju reformu ŭ Biełarusi, kab i pry Łukašenku, i paśla Łukašenki było lahčej prasoŭvać svaje intaresy: dziela hetaha treba źmienšyć uładu prezidenta, stvaryć prarasijskija partyi, prasoŭvać svaich palityčnych dziejačaŭ.
Łukašenka, ja dumaju, vystupaje za kansiervatyŭny varyjant, bo ŭ jaho nie raz hučała, što i hetaja Kanstytucyja vielmi dobraja, jahonyja prapahandysty taksama biaskonca dziaŭbuć hetuju temu».
«Prosta źniać Łukašenku Pucin nie moža»
«Miarkuju, što Zachad sapraŭdy sprabuje paŭpłyvać na Łukašenku praz Pucina, bo heta adziny dastupny kanał kamunikacyi naŭprost z Łukašenkam. Peŭna, spadziajucca na toje, što pry dapamozie Pucina zmohuć źmianić pavodziny Łukašenki, — miarkuje palityčny analityk Arciom Šrajbman. — Zdajecca, pakul hetyja namahańni nieefiektyŭnyja.
Pucin admaŭlajecca ad surjoznaj razmovy. Heta było bačna navat padčas jaho sustrečy z Bajdenam. Biełaruskaje pytańnie na joj zakranałasia tolki farmalna. Miarkuju, niešta padobnaje adbyvajecca i na inšych pieramovach: ź Mierkiel, Šarlem Mišelem, Makronam i inšymi».
Nakont spadziavańniaŭ biełarusaŭ, jakija čakajuć, što Pucin chutka pazbavicca Łukašenki, bo jon jaho razdražniaje i jamu nadakučyŭ, to, Šrajbman z hetaj dumkaj nie pahadžajecca.
«Niama ŭ Pucina pakul padstaŭ dla padryvu ŭłady Łukašenki. Dy j prosta tak źniać Łukašenku jon nie moža. Heta nie hubiernatar niejkaha rasijskaha rehijona, — razvažaje analityk, — Łukašenka pakul što adkazvaje bazavym intaresam rasijskaj ułady.
Asabliva ŭ tym, jakoj, na dumku Pucina, pavinna być biełaruskaja ŭłada. Ciapier jon prykładaje ŭsie namahańni dziela taho, kab Biełaruś spyniła ŭsie mahčymyja suviazi z Zachadam.
Toje, što znosiny Pucina z Łukašenkam zaraz niaroŭnyja, heta, mabyć, praŭda, ale heta nie taja stupień stomlenaści ad jaho, praź jakuju Pucin vyrašyŭ zrujnavać siabroŭski dla jaho režym. Tym bolš, što paśpiachova źniščać režymy Rasija nikoli i nie ŭmieła.
Apošni raz heta namahalisia zrabić u Afhanistanie 40 hadoŭ tamu, ale i ŭ hetym pytańni možam paspračacca ab tym, ci było heta pośpiecham. Karaciej, zaraz Pucin nie bačyć dla siabie bolš kamfortnaj alternatyvy, čym ułada Łukašenki ŭ Biełarusi. I pakul heta tak, miarkuju, što ŭ ich znosinach ničoha kardynalna nie źmienicca.
Chiba tolki ŭzrovień cisku ŭ pytańniach vajennaj i ekanamičnaj intehracyi dy pamiery dapamohi, jakuju Rasija akazvaje Biełarusi».
«Staŭleńnie Pucina da Łukašenki i «Talibana» prykładna adnolkavaje: pieramožcaŭ nie sudziać»
«Cisnuć na Łukašenku praz Pucina naŭrad ci mahčyma, — upeŭnieny ekanamist-palityk, siabra palitrady Abjadnanaj hramadzianskaj partyi Leŭ Marholin. — Chutčej, heta adbyvajecca ŭskosnymi čynam, vykazvańniam nakštałt: «Voś, u vas Łukašenka, a navošta jon vam?», «Navošta vy jaho padtrymlivajecie?» Jak nikoli raniej hetaja tema pačała turbavać jeŭrapiejcaŭ paśla pasadki samalota z Pratasievičam.
Napramuju cisnuć na Pucina ŭvohule niemahčyma. Čym bolš jaho dušyš, tym bolš jon nie schilny vykonvać toje, što ad jaho patrabujuć.
Fota: belgazeta.by.
Niama sumnievaŭ, što takija razmovy z Pucinym pra Łukašenku zavodzili i Bajden, i Mierkiel. Bo navat na ŭzroŭni pasiadžeńniaŭ ministraŭ zamiežnych spraŭ tema Biełarusi apošnim časam zakranajecca abaviazkova. U Jeŭropie i krainach NATA jość upeŭnienaść u tym, što Łukašenka całkam zaležyć ad Pucina.
Tak jano i jość. Ale, adznaču, u palitycy zredku robiać prostyja chady.
Pucin nie moža pastavić Łukašenku ŭltymatum i skazać: «Daju tabie dva tydni, i paśla hetaha kab ja ciabie nie bačyŭ». Tym bolš, što luboje dziejańnie, jakoje budzie źviazana ź ciskam na Biełaruś, da prykładu, u ekanamičnym płanie, budzie niehatyŭna ŭspryniata navat u samoj Rasii».
Na dumku palityka, Pucin vielmi mocna źviazany ŭ dziejańniach z nahody Łukašenki i Biełarusi.
«Rasijski narod i rasijskija elity nie padtrymajuć i prostaha ŭzbrojenaha ŭmiašańnia ŭ biełaruskija spravy, — ličyć Leŭ Marholin. — Što tyčycca taho hučnaha paraŭnańnia režymu Łukašenki z «Talibanam», to ŭ adkazie Pucina vyrazna prasočvajecca jaho mierkavańnie — «pieraadoleŭ toj, u kaho ŭłada». Kali jon zastaŭsia va ŭładzie, to ŭžo nie maje nijakaha značeńnia, jakimi namahańniami jon pieramoh na hetych vybarach.
Pucin i sam padobnym čynam pieramahaje. I jaho heta nikolki nie biantežyć. Da biełaruskich vybaraŭ i Łukašenki jon stavicca prykładna hetak sama: Łukašenka pieramoh — pieramožcaŭ nie sudziać. Davajcie ź im razmaŭlać».
Na dumku palityka, kali praanalizavać usio, što adbyłosia za apošni hod, nie zastajecca nijakich sumnieńniaŭ u tym, što Łukašenka staić u Pucina papiarok horła i što pazbavicca ad jaho jon budzie imknucca pry luboj mahčymaści.
«Tolki za hety hod Łukašenka piać razoŭ byŭ ź vizitam u Pucina. Jaki sens byŭ jeździć da jaho, kali nie za hrašyma? — zadajecca rytaryčnym pytańniem Leŭ Marholin. — Ale ž hrošaj jon nie atrymaŭ. Nielha ličyć hrašyma abiacanyja $600 młn da kanca 2022 hoda.
Dla Pucina tyja $3 młrd, za jakimi da jaho jechaŭ Łukašenka, nie takaja ŭžo i vialikaja prablema. Ale jon hetyja hrošy nie daŭ. Na moj pohlad, zaraz u Pucina niama mety ŭmacoŭvać pazicyi Łukašenki.
Ale i suprać Łukašenki jon adkryta vystupać nie moža. Tamu ŭsio adbyvajecca takim voś čynam. Ja ŭpeŭnieny: dni Łukašenki źličanyja.
Nieviadoma tolki, pra jaki mienavita termin idzie havorka: 300 dzion, 600 dzion, ale dni jaho ŭłady dakładna paličanyja. Inakš i nielha: ekanomika nie raźvivajecca, inviestycyj niama i nie budzie, u tym liku i rasijskich.
I, kali vy źviarnuli ŭvahu, to ścichli razmovy pra biełaruskija pradpryjemstvy ź liku «familnaha srebra», pra jakija išła havorka dva-try hady tamu. Padajecca, ciapier samy čas nacisnuć na Łukašenku i zabrać hetyja pradpryjemstvy. Ale ich nie chočuć siońnia zabirać, bo razumiejuć, jakoje staŭleńnie da hetaha budzie ŭ śviecie paśla źmieny ŭłady ŭ Biełarusi.
Pazicyja takaja: «Chaj usio adbyvajecca samo pa sabie, pieraškadžać nie budziem, vypłyvie — dyk vypłyvie, a hrošaj usie roŭna nie damo».
Kali ŭ apošni raz zajšła havorka ab intehracyi, Piaskoŭ skazaŭ: «Nam śpiašacca niama kudy». Jany spadziajucca na toje, što paśla Łukašenki ŭ Biełarusi budzie taki prezident, ź jakim realna možna budzie damaŭlacca pra jakuju-niebudź intehracyju».
