«Nie taja nahoda, kab svarycca ź Minskam»
Ahladalnik rasijskaha «Kommiersanta» Dźmitryj Dryzie ličyć, što z punktu hledžańnia Maskvy tema zakrytaja.
«Ciapier vielmi šmat kažuć pra toje, što prezident Biełarusi Alaksandr Łukašenka va ŭsim zaležyć ad Maskvy. Pa łohicy rečaŭ, jamu niavyhadna razdražniać starejšaha brata. Ź inšaha boku, a chto skazaŭ, što rasijski chaŭruśnik z hetaj nahody mocna pieražyvaje? U nas ža taksama poŭna artykułaŭ — apraŭdańnie teraryzmu i inšych padobnych. I z žurnalistaŭ taksama dziaržava dzie-nidzie časam patrabuje pa ŭsioj strohaści.
A inšy skaža: tak pravilna ŭsio robić Alaksandr Ryhoravič. Moža być, krychu i pierabirać, ale heta nie naša sprava. Jašče raz, kali chto nie zrazumieŭ, havorka idzie pra biełaruskaha hramadzianina. Što tyčycca «Kamsamolskaj praŭdy», jaje ž u Rasii nichto nie zakryvaje. A toje, što padraździaleńnie zakryli, takoje časam zdarajecca — ničoha nie zrobiš. Čas niaprosty. Nie taja nahoda, kab svarycca ź Minskam. I nijakaj słabiny tut nichto nie daŭ. Pry tym, što maralna my, viadoma ž, asudžajem, ale zrabić ničoha nie možam, tamu jak dziejničajem vyklučna ŭ pravavym poli», — skazaŭ jon.
«U nas šmat hłabalnych rečaŭ u rasijska-biełaruskich stasunkach»
Rasijskija «Iźviestija» paprasili prakamientavać incydent staršyniu «Sajuza žurnalistaŭ Rasii» (SŽR) Uładzimira Sałaŭjova i člena Kamiteta Savieta fiederacyi pa mižnarodnych spravach Siarhieja Cekava.
«Dahetul kančatkova niezrazumieła miesca zatrymańnia. Vielmi dziŭnaja była zajava biełaruskaha boku, što jon [Hienadź Mažejka] pajechaŭ u Rasiju, ale potym byŭ vysłany nazad. U nas jość infarmacyja, što jon nikudy nie jeździŭ, a tolki paviedamiŭ rodnym, što źbirajecca ŭ Rasiju, ale tym nie mienš zastavaŭsia ŭvieś čas u Minsku, dzie i byŭ aryštavany. Ale heta nie pravieranaja da kanca infarmacyja», — raspavioŭ staršynia SŽR Uładzimir Sałaŭjoŭ.
Jon taksama adznačyŭ, što sajuz nieadnarazova zaklikaŭ vyzvalić supracoŭnika KP i adnavić pracu vydańnia ŭ Biełarusi.
U Saviecie fiederacyi ličać, što situacyja nie paŭpłyvaje na adnosiny dźviuch krain.
«U nas šmat hłabalnych rečaŭ u rasijska-biełaruskich stasunkach. Choć, viadoma, niejki niepryjemny asadak zastaniecca, hetaja tema moža ŭźniknuć u raznapłanavych dyjałohach», — adznačyŭ u razmovie z «Iźviestijami» člen kamiteta Savieta fiederacyi pa mižnarodnych spravach Siarhiej Cekaŭ.
«Ciapier, kali Rasieja nibyta vialikaja, joj davodzicca vyciracca čarhovym razam»
Žurnalist Aleh Kašyn u efiry «Echo Moskvy» kamientuje situacyju z rasijskim vydańniem i paraŭnoŭvaje situacyju z kiejsam Paŭła Šaramieta, jakoha aryštoŭvali jak rasijskaha žurnalista ŭ 1997 hodzie:
«Kali Łukašenka aryštavaŭ, naturalna, pa palityčnych matyvach Paŭła Šaramieta — niabožčyka ciapier, tady karespandenta «Pieršaha kanała» — u Biełarusi, pasadziŭ u turmu, i Jelcyn skazaŭ, što paśla voś hetaha, pakul Šaramiet u turmie, nijakaha Łukašenki ŭ Rasii nie budzie. I jon siadzieŭ u samalocie, čakajučy vyletu, pa-mojmu, u Varoniež. Varoniež jamu vyletu nie daŭ. I naš hubiernatar — taksama niabožčyk — Leanid Harbienka, znoŭ-taki časy byli, fiederalizm, pa-mojmu, jašče da Jelcyna skazaŭ, što ŭsie sustrečy Łukašenki ŭ Kalininhradzie admianiajucca, pakul Šaramiet siadzić. Byli časy. (…)
Ciapier, kali Rasija jak by vialikaja, joj davodzicca vyciracca čarhovym razam. Nu i, ułasna, tak, voś heta rašeńnie «Komsomolskoj pravdy» zakryć svajo pradstaŭnictva ŭ Minsku. I znoŭ ža toj ža Piaskoŭ u adkaz na hetaje rašeńnie skazaŭ, što jon žadaje pośpiechu Kamsamolskaj praŭdzie z pracaŭładkavańniem voś hetych žurnalistaŭ, jakich u Biełarusi pazbaŭlajuć pracy».
«Dalejšaja padtrymka Łukašenki — heta strata adnosin ź biełaruskim narodam»
Hałoŭny redaktar Republic.ru Dźmitryj Kolezieŭ zajaviŭ na kanale «Dožd́»:
«Napeŭna, ciapier jak raz toj momant, kali Kreml moh by źmianić svajo staŭleńnie da Alaksandra Łukašenki, vykarystoŭvajučy hetuju mahčymaść dla taho, kab pierabudavać adnosiny ź biełaruskim narodam. Na moj pohlad, całkam vidavočna, što dalejšaja padtrymka Łukašenki — heta strata stasunkaŭ ź biełaruskim narodam, ź biełaruskimi hramadzianami ŭ budučyni.
Tamu što režym Łukašenki vidavočna nie viečny — jak by jaho ni padtrymlivaŭ Pucin, jon biezumoŭna skončycca i padzie. I voś tady Rasija budzie nieści adkaznaść pierad narodam Biełarusi za toje, što padtrymlivała svaim resursam, svaimi siłavikami, svaimi hrašyma žorstkaha dyktatara.
Kali žurnalista lubimaj haziety Uładzimira Pucina zatrymali i hetaja lubimaja hazieta vymušanaja zakryć svajo pradstaŭnictva ŭ Biełarusi — zdavałasia b, jość padstava. Ale, mabyć, tut i ciapier hieapalityka pieravažvaje emacyjny składnik.
Užo tolki lanivy nie skazaŭ, što Łukašenka litaralna ździekujecca z Kramla i vyciraje nohi ab Maskvu takimi svaimi dziejańniami — možna pryvieści ich vialiki śpis. Ale ci to strach straty važnaha hieapalityčnaha sajuźnika (ułasna, i adzinaha na zachodnim napramku), ci to strach taho, što kali pierastać padtrymlivać Łukašenku, to abaviazkova pačniecca Majdan, jaki pierakiniecca ź Minska na Maskvu, i tanki NATA irvanuć praź Minsk — nastolki pieravažvajuć navat pačućcio ŭłasnaj hodnaści Uładzimira Pucina, što jon nie vyrašajecca, choć praź Piaskova, choć asabista, žorstka pastavić na vid Alaksandru Łukašenku».
«Maskva nie prosta moža, a abaviazanaja padtrymlivać maksimalny hradus razumnaści va ŭnutranaj palitycy Biełarusi»
«Rasijski bok atrymaŭ adčuvalny reputacyjny ŭron siarod biełaruskich hramadzian z-za aktyŭnaj padtrymki Alaksandra Łukašenki, što straciŭ źniešniuju lehitymnaść, — ličyć palityčny analityk Fondu raźvićcia instytutaŭ hramadzianskaj supolnaści «Narodnaja Dypłamatyja» Jaŭhien Valajeŭ. — Takuju padtrymku mnohija biełarusy acanili jak umiašańnie va ŭnutranyja spravy dziaržavy, bo jość usie padstavy mierkavać, što biez padtrymki Maskvy Łukašenka moh by nie ŭtrymać uładu. Słovy Dźmitryja Piaskova pra toje, to Maskva nie ŭ stanie ŭmiešvacca ŭ spravy Minska, hučać kryvadušna, bo padčas aktyŭnaj fazy biełaruskich pratestaŭ letaś Rashvardyja i MUS Biełarusi damovilisia ab supracoŭnictvie ŭ śfiery achovy hramadskaha paradku i biaśpieki.
Maskva nie prosta moža, a abaviazanaja padtrymlivać maksimalny hradus razumnaści va ŭnutranaj palitycy Biełarusi, bo dziejańni Łukašenki i jahonaha atačeńnia paśla aktyŭnych vystupaŭ apazicyi charaktaryzujucca nieadekvatna vysokim uzroŭniem hvałtu i ahresii da inšadumcaŭ.
U aficyjnych biełaruskich ŚMI adbyvajecca aktyŭny praces rasčałaviečvańnia apazicyi — prapahandysty paraŭnoŭvajuć inšadumcaŭ ź ludźmi, jakija nie majuć prava vykazvacca i žyć na voli. Dla ŭsioj suśvietnaj supolnaści takija nieadekvatnyja dziejańni biełaruskich uładaŭ buduć kidać cień i na rasijski bok jak adzinaha aktyŭnaha sajuźnika aficyjnaha Minska. Maskva pavinna maksimalna dystancyjavacca ad złačynstvaŭ režymu Łukašenki suprać biełaruskaj hramadzianskaj supolnaści».
