Fota TASS
«Zajava Pucina — trochi niečakanaja i dziŭnavataja. Bo ciaham hodu ministr zamiežnych spravaŭ Rasii Łaŭroŭ kazaŭ, što ŭ Biełarusi idzie dyjałoh pamiž uładaj i hramadzianskaj supolnaściu nakont kanstytucyjnaj reformy, usio ŭ paradku z hetym, — kaža palityčny analityk Valer Karbalevič. — A tut raptam vynikaje, što ničoha takoha niama i dyjałoh treba pačynać.
Ja heta tłumaču toj ža pryčynaj, jakaja vyklikała napružańnie ŭ kastryčniku, kali adbyłasia historyja z «Kamsamołkaj», paśla abmien ukołami z telekanałaŭ, paśla admova Pucina pryjazdžać u Minsk…
Miarkuju, słovy Pucina źviazany z tym, što Łukašenka nie vykonvaje abiacańni, jakija daŭ hod tamu na sustrečy ŭ Sočy. Tady ž Pucin padtrymaŭ Łukašenku, ale pry ŭmovie, što adbudziecca tranzit ułady i Łukašenka syjdzie.
A ciapier ža vynikaje, što Łukašenka nikudy nie sychodzić, a zastaniecca kiraŭnikom Usiebiełaruskaha narodnaha schodu, što nie adpaviadaje abiacańniam pra sychod.
I heta Pucinu nie padabajecca, tamu jon takim čynam i trolić Łukašenku.
Taksama mahčymyja supiarečnaści ŭ vyrašeńni kryzisu ź mihrantami. Nievypadkova apošnim časam Pucin i Łukašenka časta razmaŭlajuć pa telefonie — kab usio było ŭ paradku, naŭradci sazvony byli b nastolki rehularnymi.
Mahčyma, kali da Pucina źviartalisia kiraŭniki jeŭrapiejskich krainaŭ, jon i paabiacaŭ dapamohu ŭ vyrašeńni mihranckaha pytańnia, a paśla vyśvietliłasia, što ŭpłyvać na Łukašenku nie tak i prosta. Adpaviedna, ciapier Pucin nie moža vykanać svaje abiacańni, što jaho razdražniaje.
Ale ž nie varta spadziavacca, što Pucin sapraŭdy zacikaŭleny ŭ dyjałohu biełaruskaj dziaržavy i apazicyi. Bo sam Pucin nie viadzie dyjałohu sa svaimi apanientami, jon robić ź imi jakraz toje ž, što i Łukašenka — sadžaje ŭ turmu.
Tamu, miarkuju, słovy Pucina sapraŭdy prosta trolinh».
