«Siońnia a siomaj ranicy da majho małodšaha brata pryjšli hości. Siem «elektrykaŭ» — tak jany pradstavilisia dačce, jakaja źbirałasia ŭ škołu. Padmanuli. Da elektryčnaści jany majuć dačynieńnie tolki kali biaruć u ruki elektrašokier. Pra što ja daviedaŭsia z ułasnaha vopytu ŭ žniŭni 2020.
«Hości» pakazali papieru ab raspačataj kryminalnaj spravie i ŭ miežach hetaj spravy zahad naviedać brata z «vizitam vietlivaści». Papieru sfotkać nie dali.
I pačałosia abśledavańnie žyllovych umoŭ — pieratrus. Zazirnuli i pieratreśli ŭsiudy, akramia bałkona. U brata tam, u lepšych tradycyjach savieckich časoŭ, zvałka taho, što nie patrebnaje, ale škada vykinuć. «Hości» paraili navieści paradak. Napeŭna, kab u nastupny raz było zručniej abšukvać. Šukali lubuju BČB-simvoliku, knihi, uvažliva vyvučyli telefony i kampjutar brata i jaho žonki. Śpiecyjalisty pa hetym profili. Sami skazali, što ekśpierty. Vidavočna viedali, kudy zazirać, jakija paroli patrabavać. Usie pierapiski vyvučyli.
Brat kaža, učora — jak adčuvaŭ. Ničoha, akramia niekalkich navinavych kanałaŭ nie znajšli. Elektryki vydalili ich i prymusili padpisacca na «Žoŭtyja źlivy» i «HUBAZiK». Brat kaža, kali b znajšli što — dakładna b zabrali, a tak, nijakich repostaŭ z zabaronienych kanałaŭ nie było. Z BČB — tolki dva šaryki na jołcy… karaciej, vyrašyli pakul pakinuć brata na voli.
Nie bili. Tolki najazdžali — pavyšali hołas, łajalisia, pahražali. Ale adčuvałasia, što chočuć. Šukajuć nahodu. Asabliva adzin byŭ na ŭzvodzie. Ale brat nie supraciŭlaŭsia — dźviery adčyniŭ, paroli padaŭ, pakazaŭ kvateru.
Dazvolili dvum starejšym dzieciam pajści ŭ škołu. Dvoje małodšych byli doma ŭ hety čas…
Naprykancy papiaredzili: kali dzie zaŭvažać — adrazu kryminalny artykuł. Prymusili padpisać papieru, što aznajomleny. Pratakoł pieratrusu aformili. Dali sfotkać.
Niejak tak».
