Achoŭnik prymalavaŭ biezabličnym postaciam Laporskaj vočki — levaj i pravaj. Fota: theartnewspaper.ru.
U centry padziej apynuŭsia tvor «Try fihury» mastački Anny Laporskaj, vučanicy Kazimira Maleviča. Na karcinie možna pabačyć troch ludziej z tvarami biez vačej, rota, vušej i nosa.
Novy achoŭnik Jelcyn-centra Andrej Vasiljeŭ u svoj pieršy dzień pracy vyrašyŭ «palepšyć» pracu mastački i damalavaŭ na tvarach fihur vočki. Restaŭratary zmahli viarnuć karcinie pieršasny vyhlad, źniaŭšy vierchni słoj farby.
Košt paškodžanaha tvora aceńvajecca na 1 miljon dalaraŭ, a košt restaŭracyi skłaŭ bolš za 3300 dalaraŭ.
Vasiljeŭ vyrašyŭ patłumačyć, navošta jon paškodziŭ karcinu. Jak kaža były achoŭnik, praca Laporskaj jamu ŭvohule nie spadabałasia, i, kali Vasiljeŭ prachodziŭ mima karciny, jon na jaje navat nie hladzieŭ. Ale ž u niejki momant Vasiljeŭ pabačyŭ la tvora hrupu padletkaŭ, jakija abmiarkoŭvali, čamu na tvarach fihur niama ni vačej, ni rota.
Adna ź dziaŭčat, što byli ŭ kampanii padletkaŭ, dała Vasiljevu ručku i paprasiła damalavać na partretach vočy. Dzieci skazali achoŭniku, što heta vystava dziciačaha malunka, toj i damalavaŭ.
«Damalujcie vočy, vy ž tut pracujecie». Ja ich spytaŭ: «Heta vašy pracy?» Jany: «Tak». Dali mnie ručku. Ja damalavaŭ vočy. Ja dumaŭ, heta prosta ich dziciačyja malunki!» — tak apisvaŭ situacyju jekaciarynburhskamu vydańniu E1.ru Vasiljeŭ.
Alaksandru Vasiljevu 63 hady. Ën adstaŭnik, vieteran vojnaŭ u Afhanistanie i Čačni. U 1995 hodzie ŭ Čačni Vasiljeva surjozna kantuziła, z taho času ŭ Vasiljeva prablemy sa zdaroŭjem. Alaksandr — invalid treciaj hrupy, jon pajšoŭ pracavać achoŭnikam, kab mieć pryrabatak da svajoj piensii.
«Ja b nikoli nie palez u čužyja karciny nie pytajučysia, — adhavorvajecca Vasiljeŭ. — Našto čužoje psavać? Kali b ja viedaŭ, što heta nie dziciačyja pracy tych chłopcaŭ! Što karciny pryvieźli z Maskvy i jany stolki kaštujuć! Što ja narabiŭ?!»
Žonka ŭ jaho doktarka, pracuje ŭ čyrvonaj zonie kavidnaj balnicy.
«Časam u niejkich rečach jon naiŭny jak dzicia, — kaža pra muža jana. Ja dumaju, heta nastupstvy kantuzii. Doma siadzieć jamu było ciažka, nievynosna. Vielmi chacieŭ na pracu. Dumaju, heta trahiedyja častki jaho pakaleńnia. Šmat takich ludziej, jak jon, jakija stracili zdaroŭje, vykinutyja na abočynu žyćcia», — kaža žonka.
Za svaje dziejańni Vasiljeŭ byŭ zvolnieny ź Jelcyn-centra i budzie vymušany apłacić košt restaŭracyi. Zaviedzienaja i kryminalnaja sprava.
Vyhladaje, što ŭzrovień adukacyi jak staršakłaśnikaŭ, tak i Vasiljeva nie dazvalaŭ im zrazumieć, u čym kaštoŭnaść suprematyčnaha mastactva.
