— Šmat chto z maich siabroŭ zvaŭ mianie Lavonam. Ja tak zvyksia, što na Leanid užo navat nie reahuju, nibyta heta nie majo rodnaje imia. Kali znajomlusia z kimści, pradstaŭlajusia Lavonam, — raspaviadaje mužčyna.
Ale hałoŭnaja pryčyna, pa jakoj jon vyrašyŭ pamianiać imia, — zusim nie zvyčka.
— Ciapier źniščajecca biełaruskaja mova, biełaruskaja kultura. Idzie akupacyja Biełarusi Rasijaj. I zrabić ničoha ty nie možaš, akramia taho, jak zachoŭvać u sabie biełaruskaść, chacia b źmianić svajo imia na biełaruskaje.
Pracedura źmieny imieni na praktycy zaniała kala čatyroch miesiacaŭ. Spačatku Lavon pajšoŭ u ZAHS pa miescy žycharstva.
— Supracoŭnica pryznałasia, što za ŭvieś čas jaje pracy sa źmienaj imia jana sutykajecca ŭpieršyniu. Mnie skazali: a ty dakažy, čamu ty chočaš źmianić imia, čym jano ciabie nie zadavalniaje?
Asnoŭnymi dokazami pasłužyli skrynšoty pierapisak u sacsietkach, dzie bačna, što da mužčyny sapraŭdy źviartajucca «Lavon». Takich skrynšotaŭ naźbirałasia niekalki dziasiatkaŭ. Aproč hetaha, spatrebiłasia napisać zajavu na źmienu imia z tłumačeńniami, pradastavić paśviedčańni ab naradžeńni — svajo i baćkoŭ, ab šlubie (kali jość).
Akramia taho, zajaŭnika nakiravali ŭ Instytut movaznaŭstva imia Jakuba Kołasa, dzie jamu vydali daviedku ab tym, što imia Lavon moža być vykarystanaje ŭ jakaści pašpartnaha dakumientalnaha imia.
— Pierad hetym ja patelefanavaŭ Ninačcy Bahinskaj i my pajšli ŭ hety instytut. Jana ŭziała z saboj knižki ź infarmacyjaj pra imia Lavon, — uśmichajecca surazmoŭca.
Potym uvieś pakiet dakumientaŭ z ZAHSa adpravili va ŭpraŭleńnie justycyi Minharvykankama. Narešcie adtul pryjšoŭ adkaz, što zajaŭniku dazvolena źmianić imia «Leanid» na «Lavon».
Z hetym dazvołam mužčyna pajšoŭ u ZAHS, zapłaciŭ dziaržaŭnuju pošlinu. Praŭda, jamu daviałosia źviartacca jašče i ŭ ZAHS pa miescy naradžeńnia, dzie taksama spatrebiłasia płacić pošlinu za źmienu imia ŭ mietrycy. Nu, a paśla zastavałasia pajści ŭ pašpartny stoł, kab atrymać paśviedčańnie asoby na novaje imia.
— Kali ja byŭ Leanidam, mianie ŭsie zvali Lavon. A jak staŭ Lavonam, mnohija nie mohuć pryvyknuć i nazyvajuć Loniem, — dzielicca paradoksam Lavon Kułakoŭ. — Ale ja adčuvaju, što zrabiŭ toje, što chacieŭ. I mnie chočacca, kab maja historyja stała prykładam taho, jak biełarusy mohuć zachoŭvać u sabie choć niešta biełaruskaje.
