Minsk, Sierabranka. Čałaviek trymaje samarobny płakat.
Siońnia — Dzień Pieramohi. Śviata, sapraŭdny sens jakoha skaziła dyktatura.
Na 28-m hodzie kiravańnia Alaksandra Łukašenki ŭ Biełarusi raspačali spravu ab hienacydzie biełaruskaha naroda. 27 hadoŭ hienacyd nie turbavaŭ, ale jak tolki Jeŭropa ŭstupiłasia za represavanych biełarusaŭ, vyciahnuli hienacyd. I ŭžo nie nacysty vinavatyja ŭ tym hienacydzie, užo ceły Zachad, usia Jeŭropa! Brytancy ŭžo vinavatyja ŭ hienacydzie i amierykancy. Nu a palaki, ukraincy, litoŭcy i łatyšy to hodzie j kazać.
Pucin zamachnuŭsia likvidavać Ukrainu jak dziaržavu, rasčlanić na vobłaści (a za imi pryjšła b čarha i biełarusaŭ, taksama ž narod «imia Lenina», u jaho terminałohii), i łukašenkaŭcy dyscyplinavana pastroilisia na baku ahresara ŭ novaj kryvavaj impieryjalistyčnaj vajnie, rychtyk satelity hitleraŭskaj Hiermanii na baku Rejcha. I «ŭroki prošłoho» nie pieraškodzili «roŭna ŭ čatyry časa» ŭdaryć rakietami pa Kijevie.
28 hadoŭ kiruje Biełaruśsiu Alaksandr Łukašenka, i čym jon moža pachvalicca? Kraina — adna z najbiadniejšych u Jeŭropie, palityčny režym nabyŭ fašyscki charaktar, my samaja niesvabodnaja kraina kantynientu, z kulturaj i movaj — katastrofa. Režym nie maje i prajekta budučyni. Zatoje 77 hadoŭ nazad «my» — choć nasamreč nie vy — pieramahli. Dalokaja pieramoha vykarystoŭvajecca dla apraŭdańnia ŭsiaho taho, siarod čaho my žyviom. I dla apraŭdańnia nianaviści da inšych narodaŭ, što samaje strašnaje.
Miehałakult Vialikaj Ajčynnaj paklikany adciahnuć uvahu ludziej ad toj idejnaj pustečy, siarod jakoj jany žyvuć.
