Fota: Jeŭraradyjo
Stała błaha pa darozie ŭ Mikałajeŭ
Na biahučy momant Urbanovič aceńvaje stan svajho zdaroŭja jak siaredni. Dzianis lažyć pad kropielnicami, jamu balić hałava, a levaje vucha dahetul nie čuje.
Spačatku jon byŭ u rajonnym špitali, paśla čaho chłopca pieravieźli ŭ Mikałajeŭski špital.
«Darohi ja nie vytrymaŭ, mnie stała błaha, ale potym usio narmalizavałasia. Lekary kažuć, praz peŭny čas usio adnovicca, ale dakładnyja terminy nie ahučvajuć.
Miescaŭ u špitali chapaje, niejkaha niedachopu lekaŭ ci piersanału niama, jość šmat zamiežnych lekaŭ. Ukrainie zaraz usie dapamahajuć, tamu niama prablem z zabieśpiačeńniem», — dzielicca nazirańniem Urbanovič.
«Ukraincy razumiejuć, u jakim my stanoviščy»
Pa słovach bajca, niekatoryja ŭ špitali ździŭlajucca, kali daviedvajucca, što jon ź Biełarusi.
«Ale biełarusaŭ tut pavažajuć, jany razumiejuć, u jakim my stanoviščy, i ŭžo dobra viedajuć, chto taki Łukašenka. Ukraincy časta kažuć: «Nie pieražyvaj, vyzvalim našu ziamlu — dapamožam vam».
Kalinoviec adznačaje, što navat pry niaprostoj situacyi na froncie ŭkrainskija i biełaruskija vajary zachoŭvajuć bajavy nastroj.
«Heta i naša vajna»
Niahledziačy na atrymanyja ranieńni i kantuziju, Dzianis kaža: nikoli nie ŭźnikali dumki, što jon darma pajšoŭ na front. Jon nazyvaje hetuju vajnu nie tolki ŭkrainskaj, ale i našaj.
«Kožny biełarus pavinien prymać u joj udzieł», — ličyć Urbanovič i dadaje, što dla jaho honar vajavać poruč z ukraincami.
«Jany krutyja, bo ŭsie abjadnalisia ad małoha da vialikaha. Tak, vorah niešta sprabuje zachapić, ale nam taksama ŭdałosia adkinuć ich na Chiersonščynie až na 9 kiłamietraŭ. Ruskija nie ŭmiejuć vajavać, jany mocnyja tolki z rakietami i artyleryjaj, kab takaja samaja zbroja była ŭ nas, to my b užo dajšli da ich miežaŭ», — ličyć Urbanovič.
Što da viartańnia na pieradavuju, to Dzianis užo chacieŭ by pajechać na front, ale zrabić heta zmoža tolki paśla poŭnaha vyzdaraŭleńnia.
