Pavodle scenaryja, Łukašenka i Pucin stali ŭdzielnikami šoŭ «Chto choča stać dyktataram» u efiry «Haaha TB» — parodyja na prahramu «Chto choča stać miljanieram».
«Uładzimir Pucin — dyktatar, jaki ŭsio moža adnoj levaj, tamu što pravaja ruka ŭžo nie ruchajecca, i Alaksandr Łukašenka — adziny ŭ śviecie kałhaśnik, u jakoha jość słuhi», — tak pradstaviŭ ich hledačam viadučy.
Pieršym pytańniem było, ci napadzie Biełaruś na Ukrainu?
Varyjant A: Nie.
Varyjant B: Tak.
Varyjant S: Vierahodna.
Łukašenka ŭvieś čas kryčyć: «Nie». Ale Pucin kaža:
— Davajcie lepš ja! Mnie zdajecca, pravilnym budzie varyjant «B: Da».
— Kaniečna, B: Da, — paŭtaraje za im Łukašenka. — Budzie «beda», kali my napadziom. A voś kab nie było biady, naš adkaz A: Nie.
Nastupnaje pytańnie ŭ karcinkach.
Pucin zdahadvajecca, što sens zadańnia — adkazać, jakoj śmierciu jon pamre.
— Davajcie razvažać, — kaža Łukašenka. — Vy — asoba nieardynarnaja, tamu i śmierć vaša pavinna być niestandartnaj. Moža na vas słon nastupić?
— Naŭrad ci, — nie pahadžajecca Pucin.
— Moža tady, kali vy budziecie pravodzić videakanfierencyju, vialiki ekran na vas jak žachnie?
— Cikavaja viersija, ale heta tryźnieńnie.
— Ładna. Tady, moža, vam u limuzin zabuduć pakłaści tufli na vysokich abcasach, vam budzie soramna vychodzić, i vy zažyva zvaryciesia ŭ hetaj čornaj mašynie jak zabyty sabaka, — ščyruje ŭ varyjantach śmierci kalehi Łukašenka.
— Hłupstva, — kateharyčna nie zhodny Pucin. — Nie zabuduć pakłaści.
— Tady, moža, vy budziecie jeści i padaviciesia?
— Čym? — ździŭleny Pucin.
— Ukrainaj, naprykład, — vykazvaje zdahadku viadučy.
Paśla šerahu niaŭdałych sprob Łukašenka prapanuje «samy nadziejny varyjant».
— Heta kali prybiralščyca ŭ bunkiery budzie myć padłohu, vy budziecie zachodzić u bunkier i… zastreliciesia.
— Jak ja razumieju, adkaz na hetaje pytańnie my daviedajemsia krychu paźniej. Spadziavajusia, vielmi skora, — reziumuje viadučy.
Nastupnaje pytańnie. Treba ź litar «Ch, J, U, O, Ł» skłaści słova.
Pytańnie: jak u časy pryhonnaha prava nazyvali čałavieka, što vysłužvaŭsia pierad vysokimi čynami?
— Uładzimir Uładzimiravič, a što, jość niechta vyšejšy za vas, pierad kim vam treba vysłužvacca?
— Alaksandr Ryhoravič, vy pra što ciapier?
— Pra zahadanaje słova.
— Heta słova «chołuj», — kaža Pucin.
— A, chołuj… — ździŭlajecca Łukašenka.
— A vy pra što padumali?
— Pra vas padumaŭ, — kaža Łukašenka, vidavočna, namiakajučy na viadomuju kryčałku pra Pucina.
Viadučy nahadaŭ hledačam, što ŭ efiry šoŭ «Chto choča stać dyktataram» i ŭ studyi siońnia dyktatary, jakija «vydumali novy vid sportu «chakiej u paddaŭki».
Nastupnaje zadańnie. Na jaho spačatku pakazali adkazy: represii, zabarona na svabodu słova, siłavoje padaŭleńnie pratestaŭ.
— Heta vy ciapier nazvali ŭsie mai chobi, — zaŭvažyŭ Łukašenka.
Pytańnie było: Jakaja z hetych prajavaŭ dyktatury ŭ vašaj krainie prajaŭlajecca bolš jaskrava?
Łukašenka nie zmoh abrać, bo ŭsio padychodziła i padabałasia.
Vyzvaŭsia Pucin.
Viadučy zrabiŭ jamu zaŭvahu, što kali jon viedaje adkaz, to treba nacisnuć na knopku.
— Kaniečnie. Lohka, — skazaŭ Pucin, ale nie zmoh padniać ruku, za dziejazdolnaściu jakoj sočać navat ŚMI.
Nastupnaje pytańnie. Treba znajści adroźnieńni pamiž dvuma fota. Na adnym — Hitler i Musalini. Na druhim — Pucin i Łukašenka.
Tut Łukašenka znajšoŭsia.
— Hladzicie, u ich vusaty vysoki, a łysy — maleńki. A ŭ nas — vusaty vysoki, a łysy …. Niaŭdały prykład, — zharnuŭ dumku Łukašenka.
Na dapamohu pryjšoŭ Pucin.
— Usio prosta. Na pieršym zdymku lidar Italii i lidar Hiermanii, a na druhim zdymku — lidar Rasii i Biełarusi.
— Nu dyk i ja ž pobač staju. Čamu vy pra heta pramaŭčali? — pakryŭdziŭsia Łukašenka.
Pytańni blica. Treba praciahnuć vyraz «Demakratyja — heta…»
— … mahčymaść naroda vybrać sabie dyktatara, — daŭ adkaz Łukašenka.
Jašče adno zadańnie praciahnuć frazu:
— Biełaruskaja armija — samaja…
— … mirnaja, — znajšoŭsia Łukašenka.
— Čamu?
— Bo vykarystoŭvałasia vyklučna suprać mirnaha nasielnictva.
— Heta cho Łuj, — kaža Pucin.
— A, cho łuj… — «ździŭlajecca» Łukašenka.