tabie sałodki i pryjemny dym
ajčyny, što za hodam hod zharaje,
a ja lublu duchmianyja sady
ŭ maim niakidkim biełaruskim krai.
mnie daspadoby hleby čorny łoj
i ścipły viecier u palach łaskavych.
ja nie chaču vyklučnaści tvajoj,
ni vieličy durnoj tvajoj, ni słavy,
ni bačyć, jak ščyruje synažać,
dzie maci nad čarhovym synam vyje
i travy miž kaściej jaho dryžać…
mnie lepiej my — zvyčajnyja, žyvyja.
mnie
ja
u kožnym radku hetaj praści hospadzie paetki
Red., vy surjozna? heta na vaš pohlad paezija? i heta varta rubryki litaratura?