Fota: asabisty archiŭ
«Za apošnija čatyry hady nie zavodziła nijakich adnosin»
«Pahladzieła film «Krok napierad» i padumała, što taksama tak chaču, — tłumačyć Hanna, jak zachapiłasia tancami. — Heta ŭžo moj ład žyćcia, tancy ŭźnimajuć nastroj, hrejuć dušu.
Lubyja emocyi možna vykazać praź ich. Kali vykładała, raskazvała padletkam, što lepš zamiest taho, kab kamuści tvar raźbić, schadzić patancavać.
Kali razvodziłasia z mužam, pieražyvała heta ŭsio — ja tancavała. Heta ratavała».
Na apošnim kursie akademii Hanna pačała padpracoŭvać piedahoham dadatkovaj adukacyi.
«Kali ŭ Horkach pracavała tancoram-vykładčykam, mianie ŭsprymali niesurjozna, bo była jašče studentkaj. Plus vykładała chip-chop, vuličny napramak. A voś kali my pačali zajmać pryzavyja miescy, staŭleńnie źmianiłasia.
Uvohule, u Horkach nie było volnych miescaŭ dla pracy pa majoj śpiecyjalnaści. Mnie dali volny dypłom. U baćki muža byŭ siamiejny biznes, jany vyroščvali dekaratyŭnyja raśliny. Pakul była ŭ šlubie, paralelna z usimi svaimi zaniatkami pracavała ź imi», — kaža jana.
Fota: asabisty archiŭ
Muž Hanny jaje zachapleńnie tancami nie padtrymlivaŭ. Tamu dziaŭčyna vyrašyła raźvieścisia ź im i pajechać pracavać u Kitaj.
«Mnohija maje siabry jeździli tudy. Mnie taksama chaciełasia, — tłumačyć jana. — Kantrakt zvyčajna padpisvajecca na niekalki miesiacaŭ, nie ŭsie adnosiny vytrymlivajuć takuju adlehłaść.
Pierad tym, jak źjechać u Kitaj, ja vučyłasia ŭ tancavalnaj akademii ŭ Kijevie try miesiacy. Hetaje navučańnie ja vyjhrała, jano było biaspłatnym. Z sotniaŭ zajavak vybrali maju. Muž pajezdku nie padtrymaŭ, tamu pryjšli da razvodu».
Takoje rašeńnie Hańnie było składana prymać. Ale dziaŭčyna ličyć, što čałaviek, jaki sapraŭdy kachaje, stavić pierad vybaram — siamja albo lubimaja sprava — nie budzie.
«Ja prosta zrazumieła, što mnie chočacca raźvivacca ŭ tancach, a jamu chaciełasia inšaha», — kaža jana.
Fota: asabisty archiŭ
Za apošnija čatyry hady žyćcia ŭ Kitai Hanna nie zavodziła nijakich adnosin. Ale pryznajecca, što čas ad času chodzić na spatkańni.
«Razvod, viadoma, paŭpłyvaŭ. Sama situacyja dała mnie mahčymaść zrazumieć, čaho ja chaču ad žyćcia, navučyłasia siabie šanavać. Kali b hetaha nie adbyłosia, to ja, musić, ciapier by ad žyćcia tak nie kajfavała.
Tracić čužy čas i svoj na niejkija pustyja adnosiny nie chaču.
Ja sama jašče nie hatova da čałavieka, jakoha chaču bačyć pobač z saboj. Tamu zajmajusia samaraźvićciom, šmat vučusia, padarožničaju, viadu błoh. U mianie ŭvohule vialikija płany na sacsietki, chočacca pakazać śvietu Kitaj, jakim jaho baču ja. Usia ŭ sabie, u svaim žyćci, mnie pakul nie da adnosin.
Čałaviek uvohule sam pa sabie cełasny. Sam možaš pryjści ŭ kaviarniu, papić kavy, pajeści. I nie dumać, što tabie dla hetaha niechta jašče patrebny.
Ja siabie ciapier vydatna adčuvaju, asabliva, kali naziraju, jak niekatoryja pary łajucca, vyśviatlajuć adnosiny», — dzielicca jana.
Fota: asabisty archiŭ
«Usiudy hatujuć syr tofu, a jon žachliva pachnie»
U studzieni 2019 hoda Hanna źjechała ŭ Kitaj tančyć u kamandzie kitajskaj śpiavački.
«Atrymałasia vypadkova. Ja prachodziła ŭ Minsku kastynh u kamandu. Jany adpraŭlali videa tancaŭ u niejkija kampanii. I mianie zaprasili na niekalki miesiacaŭ u Kitaj. Padumała, što kali z pracaj nie składziecca, dyk heta dobraja mahčymaść prosta pryjechać pahladzieć krainu.
Nas było čaćviora: adzin chłopiec z Rumynii, chłopiec i dziaŭčyna z Brazilii i ja. Usie jany byli prafiesijnymi tancorami.
U mianie z-za hetaha pačaŭsia vychad z zony kamfortu. I jašče z-za anhlijskaj movy, viedała jaje na siarednim uzroŭni. Pieršyja niekalki tydniaŭ było strašna na joj razmaŭlać.
Ale ŭ nas tut ciapier šmat biełarusaŭ. Voś sa mnoj ciapier dziaŭčyna pracuje, jana pryjechała z Navapołacka. Jašče adny znajomyja niadaŭna pierabralisia siudy — pastaŭlajuć u Biełaruś z Kitaja elektrakary», — raskazvaje jana.
Fota: asabisty archiŭ
Kitaj spačatku padaŭsia dziaŭčynie dziŭnym. Składana było pryvyknuć da pachaŭ u horadzie.
«Usiudy hatujuć syr tofu, a jon žachliva pachnie. Pieršy čas ja zakryvała nos. Ja jašče pieraborlivaja da ježy była, charčavałasia ŭ «Makdonaldsie». Potym pakaštavała ich miascovuju ježu, stała narmalna jeści.
Jašče tut vielmi šumna, kitajcy razmaŭlajuć zaŭsiody na pavyšanych tonach, ale heta nie značyć, što jany łajucca», — raskazvaje jana.
«Apošni raz była ŭ Biełarusi ŭ červieni 2019-ha»
Žyvie Hanna ŭ horadzie Cindaa. Jon znachodzicca kala mora.
Fota: asabisty archiŭ
«Hety horad byŭ niamieckaj kałonijaj, tut zastaŭsia ad niemcaŭ zavod pa vytvorčaści piva, — kaža Hanna. —
Spačatku ja pracavała na poŭdni Kitaja. My niekalki miesiacaŭ čakali, kab kłubu dali licenziju na pracu z zamiežnikami, ale nie atrymałasia. Dadomu lacieć ja nie chacieła, tamu znajšła inšaje miesca pracy ŭ Czinań. Paśla hoda z pałovaj pracy tam, u sakaviku 2021-ha, ja pierajechała ŭ Cindaa, paprasiła načalnika pieravieści mianie tudy, dzie naša kampanija adkryła jašče adzin kłub. Jon nie byŭ suprać».
Fota: asabisty archiŭ
Hanna raskazvaje, što zaŭsiody chacieła źjechać ź Biełarusi. Jana lubić svaju krainu, ale siabie ŭ joj nie bačyła.
«U dziacinstvie paśla čarnobylskaj avaryi ja šmat razoŭ jeździła na azdaraŭleńnie ŭ Irłandyju. Žyła tam u siamji, vyrasła na dvuch vychavańniach. Pryvykła niejak być nie doma.
Ale ŭsio roŭna pieršyja niekalki tydniaŭ u Kitai płakała, było składana. Z časam pačała apuskacca ŭ miascovuju kulturu. Ciapier bolš dadomu bajusia jechać, nie pamiataju ŭžo, jak tam usio pracuje. Apošni raz była ŭ Biełarusi ŭ červieni 2019-ha», — dzielicca jana.
Kitajskuju movu Hanna pačała vučyć niadaŭna. Raniej jana dumała, što chutka źjedzie z Kitaja, tamu ŭ vyvučeńni movy nie bačyła patreby.
«Ciapier vyrašyła zatrymacca jašče na hod. Jechać kudyści ŭ Jeŭropu ci Amieryku žadańnia niama.
Pačała vieści tyk-tok, stali paznavać kitajcy na vulicach. Kab tak było ź inšaziemkaj — redkaść. Razumieju, što pierśpiektyvy tut jość, tamu pakrysie pačała vučyć kitajskuju», — tłumačyć jana.
Fota: asabisty archiŭ
«My nie tančym hoŭ-hoŭ i na stałach, nie siadzim i nie pjom z haściami»
Kitajskaja kłubnaja śfiera, pa słovach dziaŭčyny, vielmi adroźnivajecca ad biełaruskaj. Ale jość rečy, jakija supadajuć: naprykład, u niekatorych kitajskich kłubach taksama vynosiać ałkahol ź fiejervierkami.
«U kitajskich kłubach šmat śpiecefiektaŭ, vielmi dobraje techničnaje abstalavańnie. Mnie padajecca, što navat u maskoŭskich takoha niama. Jość asobny chareohraf, jakija nam stavić šou. Pracuje vialikaja kamanda, u jakoj kožny adkazvaje za svaju spravu.
Fota: asabisty archiŭ
U našym kłubie my nie tančym hoŭ-hoŭ i na stałach, nie siadzim i nie pjom z haściami. Ale i takaja praca jość u kitajskich kłubach. U našym my tolki tancory, ja b navat skazała artysty», — tłumačyć jana.
U siarednim za viečar u Hanny 5-6 šou, pracoŭny čas z 21:00 da 2:00. U miesiac jość dva vychadnyja. Kali treba bolš — ich možna brać za svoj košt.
«Jość varyjanty kłubaŭ, u jakich treba siadzieć z haściami i pić. Ja ničoha suprać nie maju, ale kankretna ŭ maje abaviazki heta nie ŭvachodzić, i eskort, jak mnohija dumajuć, taksama nie. Raspaŭsiudžanaje mierkavańnie, što kali ty tančyš u načnym kłubie, to i takim zajmaješsia», — kaža jana.
Kampanija daje Hańnie apartamienty, u jakich jana žyvie, i apłačvaje kamunalnyja vydatki.
«Žyviom pa dva čałavieki ŭ pakoi, — raskazvaje jana. — Kaściumy, abutak taksama vydaje kampanija. Jość kamanda mejkapieraŭ, jakija adkazvajuć za makijaž i našy vobrazy na scenie».
Fota: asabisty archiŭ
Zarablaje dziaŭčyna 11 tysiač juaniaŭ (kala 1620 dalaraŭ) na miesiac. Heta siaredni zarobak tancoraŭ u Kitai.
«Mnie chapaje hetych hrošaj. Vialiki plus, kaniečnie, što za žytło płacić nie treba. Mahu adkłaści niešta, pajeści ŭ restaranach, pajechać niekudy.
Pačała voś zajmacca fatahrafijaj. Kali, naprykład, u niejki momant praciahvać tančyć ja nie zmahu, to budzie čym zaniacca. U płanie tvorčych prafiesij u Kitai šmat mahčymaściej dla raźvićcia», — kaža jana.
«Usie zamiežniki lubiać miascovyja pamidory ź jajkam»
Hanna raskazvaje, što kali hatavać ježu doma, to 3 tysiačy juaniaŭ (kala 440 dalaraŭ) na miesiac całkam dastatkova.
Siaredni košt u restaranie niejkaj prostaj stravy — 20-30 juaniaŭ (kala 3-4,50 dalara).
«U našym horadzie kubak kavy kaštuje 30 juaniaŭ (kala 4,50 dalara), — pryvodzić prykład Hanna. —
Spačatku ŭvohule nie prymała kitajskuju kuchniu. A ciapier jość šmat lubimych straŭ. Kuchnia ŭ ich vielmi raznastajnaja. Naprykład, u horadzie Čandu na paŭdniovym zachadzie Kitaja ježa vielmi vostraja. U nas tut šmat jeŭrapiejskaj kuchni ŭ restaranach. Časta ŭ Cindaa hatujuć kurycu ŭ kisła-sałodkim sousie. Tut lubiać spałučeńnie miasa i sałodkaha, karamielnaha sousu.
Fota: asabisty archiŭ
Usie zamiežniki lubiać miascovyja pamidory ź jajkam.
Ale ja vielmi lublu kitajskija pialmieni. Šanchanskija, darečy, šalona smačnyja. U cełym u mianie smakavyja receptary vielmi pamianialisia za hety čas. Zdajecca, ja ciapier mahu jeści ŭsio što zaŭhodna».
Časam Hanna sumuje pa bresckim tvarožnym syrku i babrujskim ziefiry.
«Ale ŭ nas u horadzie jość ukraincy, jakija robiać tvaroh, lepiać syrniki. Ja asabista nijak z-za małočnych praduktaŭ nie pakutuju», — kaža jana.
«U Cindaa strohich łakdaŭnaŭ nie było»
Jak ciapier u Kitai idzie baraćba z kavidam?
Paśla pandemii zrabili bolš strohimi praviły atrymańnia vizy i pracy. Za apošnija niekalki hadoŭ, pavodle słoŭ Hanny, było aryštavana šmat ahientaŭ, jakija nielehalna rabili vizy inšaziemcam.
Fota: asabisty archiŭ
«Kali ŭ Kitai pačaŭsia karanavirus, ja była na Bali ŭ adpačynku. Ale viarnułasia.
Rezka zakryli ŭsie ŭstanovy. Niechta z našaj kamandy palacieŭ dadomu. Apartamienty ŭ nas usio roŭna byli apłačanyja, i ja tady paličyła, što na tyja hrošy, jakija ja mahu patracić na bilet da Biełarusi, možna spakojna žyć u Kitai try miesiacy. Čatyry miesiacy my byli biez pracy i vypłat», — raskazvaje jana.
Dziaŭčyna miarkuje, što joj vielmi pašancavała. Za hetyja try hady jana ni razu nie znachodziłasia ŭ strohim łakdaŭnie.
«U Kitai šmat zaležyć ad horada, u jakim žyvieš, i kiraŭnictva. U Cindaa jano było adekvatnym, tamu strohich łakdaŭnaŭ nie było, — tłumačyć jana. —
Lohka pieraniesła karancin. Tolki testy davodziłasia zdavać. Asabliva pierad admienaj abmiežavańniaŭ — u listapadzie i śniežni 2022-ha. A potym u adzin dzień heta ŭsio admianili. I rezka ŭsie zachvareli — usia naša tancavalnaja kamanda pierachvareła na kavid.
Fota: asabisty archiŭ
Praŭda, u hramadskim transparcie maski da hetaha času treba nasić. Ale kitajcy ŭ ich i tak chodziać. U Piekinie, naprykład, z pryčyny žudasnaha pavietra».
Padčas karancinu Hanna pačała zajmacca fatahrafijaj i mabilnaj videazdymkaj. Niahledziačy na toje, što jana była abmiežavanaja ŭ finansach, dziaŭčyna ŭsio roŭna traciła ich na navučańnie.
«Ciapier vučusia stvareńniu svajho kanała na YouTube. Chaču zdymać ułohi», — kaža jana.
Na pytańnie, jak nie bajacca mianiać svajo žyćcio, Hanna adkazvaje, što ŭ hetaj spravie varta prysłuchoŭvacca da siabie.
«Vielmi časta ludzi čahości chočuć, ale ich žadańni byvajuć iłžyvyja. Chtości dom kupiŭ — ty taksama zachacieŭ. A nasamreč jon tabie nie patrebny.
Ja vielmi lublu hety śviet, navat kali niešta pobač adbyvajecca niehatyŭnaje, starajusia nie zasiarodžvać na hetym uvahi. Heta nie ružovyja akulary — prosta ŭ śviecie stolki drennaha, što chočacca chacia b u sabie zachavać dobraje i śvietłaje».
Čytajcie taksama:
«Hłazuravanyja syrki pačali rabić na prośbu ziemlakoŭ». Jak biełarusy z sabakami i końmi pierajechali ŭ Polšču i varać tam syr
Biełarusy adkryli ŭ Vilni karčmu ŭ domie, dzie Kalinoŭski źbiraŭsia z paŭstancami
«Biehajuć hołyja dzieci razam z kačkami i parsiukami». Biełaruska pierajechała ŭ Hvatemału i raskazvaje pra hetu ekzatyčnuju krainu
opańki
a zaraz čarhovy pryviet amataram pezidentščycy Śvietu, ale tolki nie Biełarusi