«Mnohija mienčuki byvali ŭ kaviarni «U Dzieda», jakaja spačatku mieściłasia ŭ kasach stadyjona «Dynama», a paśla ŭ arcy taho doma, dzie była kaviarnia «Miaducha», — nahadvaje Łabadzienka. — Kałarytny zmročny haspadar varyŭ tam kavu pa-bieduinsku na piasku. Z desiertaŭ byŭ tolki miadovik».
Ale viečnym ničoha nie byvaje.
«Dniami ja zaŭvažyŭ na Kufry, što pradajecca mebla z hetaj kaviarni. Toj, chto byvaŭ tam, adrazu paznaje hetyja zialonyja stoliki, na jakija Dzied zabaraniaŭ stavić noŭtbuki i navat kłaści telefony. Vyrašyŭ nabyć, bo košt prymalny, a ja jakraz šukaŭ niešta takoje. Nu, i stoliki z historyjaj», — raskazvaje Hleb.
«Vyjaviłasia, što Dzied (Alaksandr Bažko) hod tamu pamior. Syn sprabavaŭ zajmacca kaviarniaj dalej, ale praz paru miesiacaŭ jamu nie praciahnuli arendu. Mebla i ŭsio načyńnie lažała ŭ haražy, ciapier voś vyrašyli pradać.
Kali što, tam jašče šmat čaho jość — łavy, zedliki, barnyja kresły… A naviedvalniki «Staroha Mienska» buduć ciapier pić kavu za stolikami z historyjaj», — padsumoŭvaje viadomy žurnalist i kulturnik.
Čytajcie taksama:
Biełarus pradaŭ na aŭkcyjonie karobku ad cukierak z tych časoŭ, kali Minsk jašče byŭ Mienskam
Homielskaja jeparchija vykupiła na aŭkcyjonie dakumient pa historyi Homiela XVII stahodździa
