Źviaruta Jarasłaŭ. Biełaruskaje Paville ŭ Žaleznym vieku i rańnim Siarednieviakoŭi. – Miensk: Instytut historyi NANB, 2005. – 174s., ił. – (Materyjały pa archiealohii Biełarusi. Vyp. 10).
U svajoj manahrafii biełaruski archieolah padahulniŭ vyniki daśledavańniaŭ u basejnie Vialli – rehijonu, dzie ŭ Žaleznym vieku (u I tys. n.e.) prachodziła miaža pamiž roznymi bałckimi kulturami, a ŭ rańnim Siaredniavieččy znachodziłasia pamiežnaja zona pamiž słavianami i bałtami, jakija žyli cieraspałosna. Što da charaktaru hetych dačynieńniaŭ u kancy I – pačatku II tys. n.e., to aŭtar adznačaje raspaŭsiud źmiašanych słaviana-bałckich šlubaŭ i zachavańnie na zaniataj słavianami terytoryi bałckaj hidranimii – heta značyć nazvaŭ rek i azior.
Kryvalcevič, Mikałaj. Mohilnik siaredziny III – pačatku II tysiačahodździaŭ da n.e. na Vierchnim Dniapry – Prorva 1. – Miensk: Instytut historyi NANB, 2006. – 202 s., ił.
U 1993 h. žychar Rahačova Ihar Maspanaŭ znajšoŭ u jaminie, raskapanaj na adnym z pahorkaŭ kala dniaproŭskaha staryčnaha voziera Prorva, kolki frahmentaŭ arnamentavanaha posudu i apracavany kremień. Z momantu adkryćcia i pačynajecca historyja archiealahičnaha daśledavańnia ŭnikalnaha pachavalnaha kompleksu, jaki ŭvajšoŭ u navukovuju litaraturu pad nazvaju Prorva 1. Heta paraŭnalna nievialiki pahorak siarod vializarnych pojmiennych prastoraŭ Dniapra, vody jakoha, akalajučy staryčnyja aziory, na častku hodu pieratvarali jaho ŭ vostraŭ. Dabracca da Prorvy – značyć pieraadoleć vadu. Vodnaja stychija, pavodle ŭjaŭleńniaŭ staražytnych indaeŭrapiejcaŭ, była miažoju pamiž śvietam žyvych i śvietam pamiorłych, vykonvajučy adnačasova rolu šlachu da «zamahilnaha śvietu». Pachavać aznačała nakiravać pamierłaha na čaŭnie.
Etymalahičny słoŭnik biełaruskaj movy. T. 11. R–S / NANB, In-t movaznaŭstva imia Ja. Kołasa; Układ. V. Aviłava [i inš.]; Red. H. Cychun. – Miensk: Biełaruskaja navuka, 2006. – 333 s.
Čarhovy tom prajektu, raspačataha ŭ 1978 h. Mety etymalahičnych słoŭnikaŭ – dać vyniki paraŭnalna-histaryčnych daśledavańniaŭ leksyki movy, raskryć pachodžańnie słovaŭ.
Jaškin I. Słoŭnik biełaruskich miascovych hieahrafičnych terminaŭ: Tapahrafija. Hidralohija. – Miensk: Biełaruskaja navuka, 2005. – 808 s.
Značna pierapracavanaja i dapoŭnienaja praca, pieršaje vydańnie jakoj pad nazvaj «Biełaruskija hieahrafičnyja nazvy» źjaviłasia ŭ 1971 h. Aŭtar zychodzić z pałažeńnia, što sučasnyja hieahrafičnyja nazvy – heta histaryčnyja pomniki, jakija adlustroŭvajuć mentalitet narodu, «zachoŭvajuć pieršasnyja značeńni i matyvacyi». Hieahrafičnyja nazvy pieršapačatkova ŭ kožnym socyjumie majuć neŭtralnyja miascovyja značeńni; dadatkovyja (kanatacyi) i «niemiłahučnyja» značeńni ŭźnikajuć pad upłyvam susiednich supolnaściaŭ.
