Na 89-m hodzie žyćcia paśla doŭhaj i ciažkaj chvaroby pajšła doktar navuk, prafiesar, kinakrytyk i kinaznaŭca, zasłužany dziejač navuki Biełarusi Jefrasińnia Leanidaŭna Bondarava. Heta adbyłosia 30 červienia.
Fota Salidarnaści.
Ja pamiataju hetuju nievysokuju pažyłuju žančynu ź ćviordym pozirkam, jakuju sustreŭ upieršyniu la ŭvachodu ŭ stary budynak Nacyjanalnaj biblijateki. Ź joj pavitałasia maja spadarožnica, vypusknica žurfaka BDU.
— Chto heta?
— Baba Frosia. Bondarava. Ty nie viedaješ?
Ja nie viedaŭ.
Ja nie viedaŭ, što Jefrasińnia Leanidaŭna była doktaram fiłałahičnych navuk, aŭtaram niekalkich knih pa historyi biełaruskaha kiniematohrafa. Ale jak tolki ja zacikaviŭsia losam Uładzimira
Jana i ŭ knihach svaich była takaja ž. Žorstkaja ŭ farmuloŭkach, ćviordaja. Staronka knihi Bondaravaj — jak pohlad praz akulary: zrenki padajucca nienaturalna šyrokimi, usio niejak bujniej, bolš značna.
Jana pisała i pra Korša i Turava tak, jak pišuć pra sučaśnikaŭ — pra starejšaha i małodšaha. Jefrasińnia Leanidaŭna i była ich sučaśnicaj.
Ciapier tak nie pišuć. Pajšoŭ kiniematohraf savieckaj Biełarusi. Pajšło i kinaznaŭstva savieckaj epochi, kłasikam jakoha stała Bondarava.
My razmaŭlali ź joj niekalki razoŭ. Jefrasińnia Leanidaŭna kazała — jak rezała, z razmachu. U jaje nie ŭźnikała sumnieńniaŭ va ŭłasnaj racyi.
U apošni raz ja bačyŭ jaje na žurfaku, zdajecca, bolš za dziesiać hadoŭ tamu. Mama maja, jakaja naradziłasia na try hady paźniej Bondaravaj, užo pajšła z žyćcia. A Bondarava zdavałasia viečnaj.
Ciapier i jana pajšła.
Pisać ab biełaruskim kino buduć inšyja. Tyja, kaho jana vučyła.
