1 i 2 vieraśnia na scenie Teatra opiery i baleta — suśvietnaja kłasika: opiera Džuzepie Vierdzi «Aida». Dadaje honaru toje, što heta ŭłasnaja pastanoŭka biełaruskaha teatra. Ci jana ŭdałasia?Pra heta karespandent «NN» zapytaŭsia ŭ metra biełaruskaj opiernaj sceny Viktara Skarabahatava.
«Heta vielmi i vielmi składannaja opiera, za jakuju šmat chto nie ryzykuje bracca, — adznačaje śpiavak i vykładčyk. — Adnak, treba skazać ščyra:
našamu teatru ŭsio ŭdałosia. Jość niekalki novych rašeńniaŭ, jakija nie psujuć opieru, adnak vyhladajuć cikavymi. Naprykład, vielmi dobra prahladajecca linija cisku sistemy na čałavieka — na jaho pačućci, na jaho asobu.Zvyčajna ŭvaha na heta nie źviartajecca, a tut atrymałasia. Adzinaje, što na scenie troški ciesnavata — u novaj pastanoŭcy vykarystoŭvajecca bolš ludziej, čym u kłasičnaj. Naprykład scena sudzilišča, jakaja raniej prachodziła
Heta sučasny pohlad na pastanoŭku, charakterny chutčej dla Zachodniaj Jeŭropy.
Dekaracyi na scenie taksama rasstaŭlenyja niezvykła — piačora, u jakoj adbyvajecca dziejańnie, staić nie ŭ centry sceny, a zboku — čutno nie vielmi dobra, adnak na scenie źjaŭlajecca bolš piersanažaŭ.
U muzyčnym płanie asabista mnie padajecca, što arkiestr hraje nadta hučna. Adnak paśla premjernych pakazaŭ muzykanty i trupa chutčej za ŭsio znojduć „ahulnuju movu“.
Abaviazkova varta ŭzhadać Aksanu Jakuševič (u roli Amnierys), a pa ščyraści i ŭsiu trupu — jany značna vyraśli, bo pastavić „Aidu“ uvohule ciažka, a zrabić heta jakasna — prosta cud», — kaža V.Skarabahataŭ.
«Aida» — znakavy tvor dla našaj Opiery. Paŭstahodździa nie sychodziŭ ź jaje sceny śpiektakl, pastaŭleny ŭ 1953 hodzie Łarysaj Aleksandroŭskaj, dyryžoram Lvom Lubimavym i mastakom Siarhiejem Nikałajevym. Sioleta była pradstaŭlenaja novaja pastanoŭka, jakuju ažyćciavili dyryžor Viačasłaŭ Volič, režysior Michaił Pandžavidze i chormajstar Nina Łamanovič.
