Siadžu voś i ŭspaminaju kazku pra Buracina. A ciapier zahadka: kali ŭ vyšejzhadanaj kazcy źmianić słovy «zakapaj manetki ŭ hlebu» na «nabudź bilecik «Naša lato», to jak zaviecca Kraina Durniaŭ?
Nie liču krainu našu Krainaj Durniaŭ. Ale ŭsio ž...
Zamiest słavy našych rycaraŭ — kvietački‑pšanička: my ž «mirnyja ludzi». Mirnyja... Pasiaredzinie Eŭropy, usiu historyju pabudavali na zmahańni, a staŭšy naminalna niezaležnymi, adrakajemsia ad rodnaje movy, źniavolvajem patryjotaŭ, kab nie kryčali zališnie, a histaryčny ściah pryznajom niezarehistravanaj symbolikaj...
Jakaja moža być ułada narodu, kali ŭ našyja hałovy staranna ŭbivajecca strach vykazać dumki. Navošta ž pisać pravy čałavieka, kali my adkryta ich parušajem? Vykraślili b hetyja punkciki. Ci heta — našaja niezaležnaść? Nie, heta załatyja kraty, na jakija my staranna nie zvažajem. A jašče šyroka raspaŭsiudžany pryncyp: «Nia leź. Navošta tabie prablemy?» A z partretu kulturnaha čałavieka zaciata vybivajuć palityčnuju śviadomaść i aktyŭnaść.
