Krajaznaŭca Michaś Karpiečanka prapanavaŭ naviedać mohiłki blizu dźviuch białynickich viosak: Zaazierja dy Karmanoŭki. Kłady ŭ Zaazierji nadzvyčaj staryja. Staražyły nia pamiatajuć, kali na ich chavali. Vyhlad mohiłak pra toje kaža sam. Kali b nie vializny kryž, vysiečany z kamienia, jany b užo daŭno źnikli ŭ lasnych nietrach. Urešcie, i na jaho nia kožny źviernie ŭvahu. Jon staŭ častkaj lesu. Zamšeły, jak i nie stary jašče jelnik, jon uparta niasie svaju vartu pry lasnoj darozie.
Maładyja žychary navakolnych viosak pry zhadcy pra hetyja mohiłki saramliva paciskajuć plačyma: nia viedajem. Ničoha peŭnaha nia mohuć skazać i staryja.
Michaś Karpiečanka z uśmieškaj pierakazvaje lehiendu. Nibyta kryž — napamin pra napaleonaŭskaha hienierała, jaki zahinuŭ, kali francuzkaje vojska ŭ 1813 hodzie adychodziła na zachad. Naŭrad ci heta praŭda.
Pasiečany časam kryž staić. Ale jašče dziasiatak hadoŭ — i jon abryniecca, zaraście mocham, jak i jaho ścipłyja susiedzi. U hetym, vidać, i jość pryrodnaja spraviadlivaść: na hetym śviecie viečnaha niama.
Na druhich mohiłkach, blizu Karmanoŭki, chavajuć. Sparachniełyja draŭlanyja kryžy susiedziać z kamiennymi kryžami dy nadmahilnymi kamianiami.
Michaś Karpiečanka źjeździŭ Białynicki kraj uzdoŭž i ŭpopierak. Jon kaža, što ŭ lasach, na bałotnych vyspach kamiennych znakaŭ proćma. Nie adzin kałhasny płuh byŭ złamany na kurhanach ab vielizarnyja kamiani ź nieviadomymi nadpisami.
Spadar Karpiečanka pierakanany, što jany jak historyka‑kulturnaja spadčyna pavinny skłaści muzejnyja ekspazycyi. Sprava za małym: tyja ekspazycyi arhanizavać.